23 maart. Meteorologiedag
|
Omgeving Morris Observatorium bij Switerbant
|
De 'Wereld Meteorologische Dag' (World Meteorological Day) wordt ieder jaar gehouden op een vaste datum, namelijk op 23 maart. Deze dag is bedoeld om de oprichting van de Wereld Meteorologische Organisatie (WMO) blijvend te kunnen herdenken. Deze WMO is een overkoepelende meteorologische organisatie van de Verenigde Naties, voor samenwerking in de meteorologie.
|
En zo zet de fotograaf je even op een stoel, op de rijweg midden in de Flevopolder |
|
Samenhang zonnestanden en weer
Dat er een samenhang bestaat tussen de zonnestanden en het weer was al in de oudheid duidelijk. Alleen kon men er toen nog niet zoveel mee. Wel werd er al snel ontdekt dat 21 maart en 21 september belangrijke dagen waren.
De observatoria
Zaken als kalenders en klokken waar in de verste verte nog niet uitgevonden en dus ging men over tot vormen van observatoria. De werking daarvan was simpel. Je ging op een vast punt staan en keek waar de zon opkwam. Dat punt bleek tussen twee uitersten te liggen. Die uitersten werden gemerkt met bijvoorbeeld speciale stenen en het het observatorium was een feit.
|
Ingang Morris Observatorium in de buitenste ring. De opening in de binnenste ring en de wig aan het einde zijn in de achtergrond zichtbaar.
|
Kwam de zon op boven een van de speciale stenen, dan wist je dat het midwinter was en de dagen weer langer zouden gaan worden. Aan de andere kant wist je dat midzomer bereikt was. Halverwege was dan nog het punt, waar de zon opkwam op het begin van de lente en van de herfst. Als je die momenten wist, kon je maatregelen nemen tegen de weerbeelden die je mocht gaan verwachten.
|
Door dit tunneltje kom je bij de binnenste ring
|
Een betrouwbaar uurwerk
Het geheel vormde een soort van primitief, maar wel effectief uurwerk. En hoewel primitief, was het nog zeer betrouwbaar ook. Het uurwerk miste nooit, tenzij de opkomst van de zon niet zichtbaar was door de weersomstandigheden. Maar ook toen al had men het weer niet in de hand.
Stonehenge
Een bekende versie van een dergelijke observatorium vinden we in Stonehenge in Zuidwest Engeland. Hier is een groot aantal stenen in meerdere cirkels geplaatst om het hiervoor geschetste effect te bereiken.
|
Stonehenge in Engeland
|
Maar het is niet nodig om voor een dergelijk observatorium naar Engeland af te reizen. We kunnen ook aanzienlijk dichterbij terecht. Namelijk bij het
Morris Observatorium in de Flevopolder, tussen Lelystad en Swifterbant.
Geen steencirkels hier, maar aarden wallen, die als een soort heuveltjes boven het extreem platte landschap van de Flevopolder uitsteken.
Bij dit landart kunstwerk van de Amerikaan Robert Morris is dus sprake van een tweetal concentrische aarden wallen. Op de buitenste ring staan drie wigvormige constructies, de binnenste ring heeft een drietal openingen er in. Zie de schets hierboven.
|
Een opening in de binnenste ring, met één van de wiggen er achter
|
Ga je op het centrale punt staan, aangegeven door een grote steen, dan zie je door de drietal openingen een paar stalen wigvormige objecten.
|
Op de centrale steen, met één van de openingen en de wig er achter
|
Op 21 maart en 21 september komt de zon op in het middelste object, te zien door de middelste opening. Door de linker opening is de zonsopkomst te zien op de langste dag, 21 juni. En via de rechter opening is de zonsopgang waar te nemen op 21 december. De kortste dag.
Vanaf de steen in het centrum kun je dat waarnemen door de openingen in de aarden wal. Ook hier weer een primitief, maar wel effectief middel, om deze zo belangrijke dagen voor het weer waar te nemen.
Jetje’s dag bezocht het observatorium op 18 maart, dus enige dagen vóór het beruchte punt, waarop de lente gaat beginnen. Op de foto’s zijn verschillende van de hier genoemde objecten terug te vinden.
Het Morris observatorium ligt aan de N307, enkele kilometers ten Oosten van Lelystad. Een bezoekje aan deze fascinerende tijdmachines is zeker de moeite waard. Let op, vanaf de N307 is geen directe afslag, u moet even omrijden.
Quote van de dag
Een herinnering bij de SAKB in Amstelveen
In mijn periode als kunstmodel waren er een paar tekenclubs waar ik, zoals de uitdrukking luidt: "De deur plat liep." Één van die clubs was de Amstelveense SAKB ( https://www.sakb.nl/ ).
Toen enkele leden hoorden dat ik mijn 12,5 jarig jubileum als model vierde, vond men dat feit de moeite waard om een kleine tentoonstelling in te richten van schilderijen en beeldjes, die in de loop van die tijd van mij gemaakt waren. De SAKB was namelijk één van de eerste clubs waar ik als beginnend model over de vloer kwam.
Er was een officiële opening met bloemen en een toespraak geregeld door de kunstenaars. Heel leuk allemaal en ik ontkwam er niet aan om zelf ook nog een speech af te steken, waarin ik iets over mijn loopbaan heb verteld en mijn visie gegeven op de ontwikkelingen in het modellenvak en het modeltekenen.
Gisteren herinnerde Facebook mij weer aan deze leuke gebeurtenis. Alle reden dus, om er ook hier op Jetje's dag met heel veel plezier op terug te kijken.
Het leukste van dit soort overzichten vind ik altijd de grote verschillen in de manier waarop de cursisten je hebben vastgelegd. Heel fijn dat iedereen daar zoveel energie in steekt.
Morgen gaan we het eens hebben over de krant! En niet alleen de krant lezen, maar ik ga laten zien wat je als model nog meer met je krant kunt doen😀😀
Geen opmerkingen:
Een reactie posten