31 januari 2024. Een wereld vol groen en violet

Jetje aan het woord

Goedemorgen allemaal

Vandaag weer eens een modeserie, gefotografeerd in Studio Haaglanden in Katwijk. Lekker dichtbij voor mij dus. En wat is een mooiere aanvulling op een fotoserie dan een fictieverhaal dat over dezelfde materie gaat?

Het is de laatste dag van januari, de eerste maand dat ik weer met dit blog in de lucht ben. En het leuke is, dat het qua bezoekers gewoon weer verder gaat waar ik in november 2022 ben gestopt. Wat dat betreft heb ik dus erg trouwe bezoekers. Bedankt daarvoor. Ik waardeer jullie belangstelling zeer.

Jullie Jetje

Samenvatting van vandaag

		1. De sage van violet en groen;
		2. Wie kan er voor mij... ;
		3. We gaan nog eens kijken in Goedereede.

De sage van violet en groen

Lang geleden was er een betoverend bos genaamd Eldoria. Die bossen had je toen nog. Daar bloeiden overal bloemen in de kleuren groen en violet. Ze vormden een harmonieuze eenheid en waren een lust voor het oog. Eldoria was een magische plek. De bomen fluisterden er met de wind. De bloemen dansten op het ritme van de zon. Groen was de kleur van de majestueuze bomen. Bomen die de hemel leken te strelen met hun weelderige bladerdaken. Violet daarentegen, straalde uit van de betoverende bloemen. Bloemen die hun bloemblaadjes openden als een waar eerbetoon aan de maan.

In dit bos leefde een elf. De elf heette Liora. Liora stond bekend om haar magische krachten. Liora was namelijk gezegend met de gave om de kleuren van de natuur te kunnen beïnvloeden. Ze kon de groene bladeren van de bomen nog weelderiger maken. En de violette bloemen nog levendiger laten bloeien met een simpele aanraking van haar hand.

Op een dag, terwijl Liora door het bos dwaalde, ontdekte ze een mysterieuze poel. Die poel was omringd door glinsterende violette bloemen en weelderig groeiend groen gras en varens. Toen ze haar hand in het water dompelde, voelde ze een krachtige energie door haar vingers stromen. Het was alsof de poel zelf een magische kracht bezat die de kleuren groen en violet nog intenser kon maken.

Liora besloot deze magische poel te beschermen. En voortaan koesterde zij de unieke band die ze met deze plek had ontwikkeld. Ze begon het magische water van de poel te gebruiken om de betovering van groen en violet door het hele bos te verspreiden. De bomen groeiden nog groter en sterker. En de bloemen bloeiden nog krachtiger met hun schitterende tinten van violet.

Terwijl Liora de magie van het bos nog verder versterkte, merkte ze dat de harmonie tussen groen en violet een diepere betekenis had. De kleurencombinatie zorgde voor de balans tussen groei en bloei. Tussen stabiliteit en passie. Het bos, dat al zo prachtig was, groeide uit tot een ongelooflijke symfonie van kleuren en hun emoties.

Eldoria trok de aandacht van reizigers uit verre landen. Zij werden aangetrokken door de ongekende schoonheid van het betoverde bos. Liora deelde al haar kennis en wijsheid met hen. En al snel werd Eldoria een legende in de wereld vanwege de kleurenpracht van groen en violet, die nergens anders te vinden was.

De kleuren groen en violet bleven voor altijd verstrengeld. Ze waren opgenomen in de ziel van Eldoria. Ze vormden een levend bewijs van de kracht van harmonie en samenwerking. En terwijl de seizoenen kwamen en gingen, bleef het betoverende bos Eldoria stralen met de schitterende kleuren. De kleuren violet en groen, trouw bewaakt door de wijze elf Liora.

Wie kan er voor mij...

"Ik zou willen dat er <xxx> te koop was...";

"Wat zou het fijn zijn als er een <xxx> bestond...";

"Ik zou me graag bij een <xxx> aansluiten...";

Herken je dat soort verzuchtingen ook? Je bent in elk geval niet de enige. Dag en dagelijks kijken we rond of er iemand is die iets al geregeld heeft dat ons wel erg goed uit zou komen. Het lijkt ook wel een maatschappelijke trend te zijn. Werd zelfredzaamheid op vele gebieden voorheen een hele positieve eigenschap gevonden, tegenwoordig is de bewondering voor het grootste deel verdwenen. Waarom zou je iets zelf doen, als je het ook aan een ander kunt uitbesteden? Of het bij de overheid droppen, die er maar iets aan moet doen?

Het aantal mensen dat zelf kleine reparaties uitvoert of flink aan het "doe het zelven" slaat in huis lijkt ook flink afgenomen te zijn. Ook de kennis hoe je iets moet doen en de vaardigheid om met gereedschap om te gaan neemt evenzeer af.

Maar het verschijnsel blijft niet tot dit soort praktische zaken beperkt. Als er iets in de eigen omgeving of leefomstandigheden is dat aandacht nodig heeft, dan is de trend niet meer om dit samen met een paar buren, vrienden of familieleden op te lossen, maar wordt er naar de gemeente of een andere overheidsinstantie gekeken. Problemen lossen we niet meer onderling met een flinke dosis humor en puur boerenverstand meer op. Nee, daar wordt een derde partij bijgehaald, die ons probleem maar op moet lossen.

De zelfredzaamheid neemt enorm af. Het is natuurlijk wel zo dat niemand verplicht is om aan deze trends deel te nemen. Los je graag zelf al je problemen op? Kun je nog wel eens iets repareren? Kortom, los je vooral graag zelf alles op, voordat je als het niet lukt, een ander in de arm neemt? Prachtig. Des te beter. Misschien vervelend voor de honderden soorten coaches, bemiddelaars en dergelijke die we tegenwoordig kennen. Maar het geeft een goed gevoel en heel veel zekerheid als je zelf kans ziet om je eigen boontjes te doppen.

En stuit je op iets dat er echt niet is? Iets wat je nodig hebt? Kijk dan eens wat je er zelf al aan kunt doen. Ga online op zoek. Je staat er van te kijken wat er nog voor interessante ideeën boven water komen die je direct of na wat aanpassing prima kunt gebruiken. Leg het probleem niet te snel bij een ander neer. Initiatieven brengen de maatschappij verder. Afwachten niet.

Herinner je je deze nog?

Ik woon in de Bollenstreek. Het gebied tussen Leiden en Haarlem dat bekend staat om de teelt van bloembollen, wat overigens steeds minder wordt. De verdozing van het landschap slaat ook daar toe en de roep om betaalde woningen neemt de rest van de schaarse grond wel in beslag. Veel bollentelers zijn dan ook al uitgeweken naar andere delen van het land waar nog wel grond te vinden is. Maar er zijn in de omgeving van Lisse nog wel mooie plekken te vinden. Zeker waar het eigenlijk allemaal uitlopers van de Keukenhof zijn, die een deel van het landschap in ere wil houden. Afijn, op https://jetjesdag.blogspot.com/2021/04/20-april-jetjes-omgeving.html is er nog wel iets van te zien. En binnenkort komt de nieuwe oogst en zal ik wel wat foto's voor dit blog regelen.

Goedereede

Nederland heeft van die plaatsjes waar je keer op keer terug kunt komen om er rond te lopen. Ze zijn als een goed boek dat je vaker leest. Of een film die de moeite waard is om regelmatig een keer te bekijken.

Zo'n plaats is Goedereede, aan de westelijke kant van het Zuid-Hollandse eiland Goeree-Overflakkee. Ook met Jetje's dag waren we er al eerder: https://jetjesdag.blogspot.com/2022/11/clown.html

Ik weet het nog niet. Alweer niet. Maar morgen weet ik het beslist weer wel.

Colofon

Jetje's dag verschijnt in principe elke werkdag. Deze publicatie wordt uitgegeven door Henriëtte Sibie samen met Team Jetje, het team dat haar ondersteunt. Het team bestaat uit een wisselend aantal medewerkers. Team Jetje is inmiddels ook in te zetten voor ander schrijf- en fotografiewerk, waar bijvoorbeeld een regionale krant al gebruik van maakt. Voorwaarde is wel dat je in de kunst of de fotografie bezig bent.

Bijdragen

Mocht je ook eens een bijdrage aan Jetje's dag willen leveren, dan is dat altijd mogelijk. Er zijn geen kosten aan plaatsing verbonden, maar er is ook geen sprake van een vergoeding. Het geeft jouw werk wel een leuke exposure. Want dit weblog wordt goed gelezen. Een verwijzing naar je eigen website, weblog, Facebookpagina en vergelijkbaar is altijd toegestaan maar liever geen affiliate links.

Bij belangstelling of vragen kun je altijd contact met me opnemen en dan kijk ik graag samen met jou wat er mogelijk is. En dat is wat mij betreft best veel.