9 januari 2024. Jetje en de plakselkat

Jetje aan het woord

Goedemorgen allemaal

Er is hier maandag een sneeuwvlok gevallen. Hij kwam terecht in de tuin van de overbuurman. Hele straat uitgelopen, want voor de ouderen onder ons was het een stukje jeugdsentiment en voor de jongeren was het iets heel nieuws, waar ze een TikTok filmpje van wilden maken, om mee te shinen op de social media. Helaas, na enkele minuten was de vlok gesmolten. Hij was weg. Voorgoed. Nou ja, misschien valt er deze winter nog een andere vlok? Intussen ben ik maar begonnen met behangen. Dat was nog een hele operatie en daarom is dit het eerste deel en volgende week komt er nog een tweede deel.

Iedereen een fijne dinsdag toegewenst en maak er iets van.

Jullie Jetje

Samenvatting van vandaag

		1 Ga nooit behangen met de kat in de buurt;
		2 En mislukt het behangen? Fijn. Daar leren we veel van;
		3 De Betuwe, en vooral de omgeving van riviertje "de Linge" is prachtig voor lange wandelingen.

Behangen, is dat leuk? Deel 1

Dit is hem dan, de behangplaktafel

Die vraag zal iedereen die wel eens behang op de muur plakt, zichzelf wel eens gesteld hebben. Zeker als je met een nat groot stuk behang over je hoofd op een laddertje staat, omdat dit stuk behang zojuist over je heen is gevallen nadat het losliet. Want dat gebeurt ook. Maar goed, dat gaat ons natuurlijk niet gebeuren. Daar zijn we te handig voor.

Eerst goed schoonmaken want vuil komt op het behang

Even het stof er af...

En dan zie je van die filmpjes op YouTube waar mensen fluitend en zingend in korte tijd de fraaiste wanden vol plakken met behang in de meest wilde en complexe patronen. Het lijkt allemaal heel eenvoudig. Maar het begint allemaal met het opzetten van de plaktafel. Onderschat de tegenwerking van een stuk dode materie op dit punt niet!

Dat zit er dus in de koffer

Deze uitklaptafel die je koopt als een soort mislukte houten koffer (zoiets als het koffertje van de Minister van financiën op de derde dinsdag in september,) moet je uitklappen waarna er een paar metalen dingen tevoorschijn komen, die de tafelpoten moeten gaan vormen. Die poten zijn verre familie van de vroegere ligstoelen, die je ook in allerlei varianten op kon zetten. Iets dat tot grote hilariteit van de omgeving zou gaan leiden, terwijl jij stond te zweten om het rotding in het juiste model te krijgen. Nee, ook van de ligstoel werd een mens niet vrolijk. En trouwens, ook van die behangtafel niet.

en het kan heel flexibel uitgevouwen worden

Dit kan eigenlijk niet goed zijn

Maar goed, na enige tijd staat het ding zoals die kennelijk hoort te staan en kunnen we plaksel gaan maken. We nemen een oude emmer, een doosje behangplaksel, een paar liter water volgens de gebruiksaanwijzing en een lange pollepel om het geheel stevig te kunnen roeren. Volgens de opschriften op het doosje en de volautomatisch uit het Koreaans vertaalde gebruiksaanwijzing zal het geheel niet gaan klonteren. Ha,ha, dat had je gedacht. Zodra het plakselpoeder in contact met het water komt, grijpen de poederdeeltjes elkaar in paniek vast om zo de grootste klont uit de geschiedenis van het behangen te vormen. En het moet gezegd worden: Dat doen ze goed.

Je kunt er hele creatieve dingen mee doen

In plaats van een glad, smeuïg mengsel krijgen we een klonterige brei die het meeste aan een soort uitgebleekte erwtensoep doet denken. Wittig in plaats van donkergroen. En er zit geen rookworst in. Verder zie je weinig verschil. Dus dat wordt roeren, roeren en nog eens roeren. Inmiddels begint de eerste twijfel die de behangtafel al op riep om te slaan in een soort diepe haat tegen behang en alles wat daarbij hoort. Maar ja, je bent er nu eenmaal aan begonnen dus je moet nu doorrrrr.

Nu nog even de juiste stand vinden

En dus ga je banen knippen. Je meet de afstand tot het plafond, neemt er een centimeter of tien bij om te kunnen schuiven en gaat het behang afknippen. Je rolt de rol uit over de juiste lengte over de behangtafel. Daarvoor zet je eventjes de emmer met plaksel op de grond. 27 seconden later hangt de kat over de rand van de emmer om te kijken wat er in zit. Belangstellend roert hij er even met een voorpootje in rond. Je veegt de kattenpoot schoon en zet je emmer wat hoger neer op een boekenkastje. De kat kijkt belangstellend toe hoe hij daar naar toe kan klimmen. De rol is inmiddels teruggerold en heeft de oorspronkelijke vorm uit de winkel weer aangenomen. Je rolt hem opnieuw uit en begint te knippen. Met een doffe dreun landt de kat met emmer plaksel op de grond. Alles zit nu onder de behangplaksel. Inclusief de kat.

Dit lijkt het ook nog niet helemaal

Nadat je een paar uur bezig bent geweest om alles weer schoon te krijgen sluit je de kat op in de meterkast en begint zuchtend opnieuw met uitrollen en afknippen van de eerste rol. Je smeert hem in en vouwt de baan dubbel. Want de lijm moet een kwartiertje indrogen. Na het indrogen kan de eerste baan tegen de muur. Het hoogtepunt van de dag. Morgen gaan we verder... Dat lees je allemaal wel in deel II. Als je even goed geconcentreerd blijft, leer je zomaar behangen. Wat wil je nog meer.

Je kunt er onder schuilen als het regent

De zwaar verontwaardigde kat mag weer uit de meterkast. Het plaksel staat achter slot en grendel. De behangtafel moet blijven staan, want inklappen is minstens zo lastig als uitklappen.

Of uit de wind staan als het hard waait

Het is vast wel een mooi vak, behanger. Tot bij het tweede deel. Dan kunnen we pas een definitief oordeel hebben, nietwaar?

Het mooie van mislukkingen

Een mislukking is voor veel mensen gewoon een ramp. Klaar!

Veel mensen gaan er van uit dat een mislukking in de een of andere vorm alleen maar gezien kan worden als een afgrijselijke gebeurtenis. Een afschuwelijke afgang. Een ramp van nationale proporties. Alsof er niets ergers had kunnen gebeuren. En het iets is waar we nooit, maar dan ook nooit meer bovenop kunnen komen. Wat in de praktijk meestal erg meevalt. Wat de meeste schade oploopt is meestal ons ego. Daar zit een deuk in voor je het weet en dat zorgt dan ook mede voor onze vaak veel te dramatische inschatting van wat er mis gegaan is.

Mislukkingen zijn een geweldige bron van ervaring en kennis

Wat deze (in hun ogen volkomen mislukte) personen over het hoofd zien, is dat mislukkingen een geweldige bron van ervaring en kennis zijn. Want we weten nu heel goed wat niet werkt, waar we beter op letten noemen en dergelijke. Zeker als je je fouten eerlijk analyseert zonder je eigen negatieve rol weg te poetsen, is dit een bron van waardevolle kennis. En uit de eerste hand verkregen kennis. Dat is ook veel waard. Wat je zelf ervaart maakt met afstand meer indruk dan kennis uit verhalen die we van een andere partij vernomen hebben. En wat dat betreft is de hink-stap-sprong-start van Jetje's dag uitermate leerzaam geweest. Ik kijk nu bijvoorbeeld heel anders tegen zaken als risico aan. Met een nieuwe onderneming voor de boeg is dat gewoon handig.

Met snelle missers kun je veel kosten vermijden

Want vooral als we ergens nieuw aan beginnen, bijvoorbeeld bij de startup van een bedrijf, worden we geconfronteerd met grote aantallen missers. Maar als we net beginnen is de schade meestal nog wel te overzien. Het zal echt niet zo zijn dat we met ons nieuwe bedrijf direct te maken krijgen met een faillissement. Eerder zullen we geconfronteerd worden met een product dat niet loopt of onverwachte kosten. Daar valt dan bijvoorbeeld van te leren dat we een kostenbron over het hoofd hebben gezien, maar nu zijn we wel degelijk van het bestaan op de hoogte.

Mislukte producten zijn de bron van nieuwe en betere

Een product dat niet loopt kan allerlei oorzaken hebben. Van de prijs tot de specificaties tot de uitvoering. Dat vraagt een verdere analyse, maar de uitkomst van die analyse kan buitengewoon waardevol zijn. Niet alleen kunnen we het niet lopende project wellicht toch weer lopend krijgen door wat maatregelen te nemen maar we kunnen het geleerde ook weer in praktijk brengen bij de introductie van een volgend product.

Maak iets moois van je mislukking

De praktijk leert iedereen op een vaak harde en misschien wat onsympathieke manier hoe de wereld echt in elkaar zit. Geen voorbereiding, geen onderzoek of bedrijfsplan kan dat volledig voorkomen. Dus maak er iets positiefs van als het je overkomt. Het kan je leren dat mislukkingen buitengewoon waardevol zijn.

Herinner je je deze nog?

Dit is een herinnering aan een wel erg saaie dag. Het was mijn relaxdag. En op die bijzondere dag deed ik helemaal niets. Nou, daar komt een mens natuurlijk ook niet verder mee, maar aan de andere kant is het ook wel eens lekker. Gewoon even helemaal niets.

Hier zit iemand lekker te niksen

Gelukkig waren er veel kleurige foto's uit de omgeving van Lisse te bekijken, want deze blogpagina is van 29 maart en dan bloeit er meestal wel al het een en ander. Nog geen tulpen, want die komen later pas.

Dus kijk een rustig hier. En vergeet niet te relaxen!

https://jetjesdag.blogspot.com/2021/03/29-maart-jetjes-relaxdag.html

Asperen in de Betuwe

We zien op dit moment veel foto's in de krant en op de televisie over de Betuwe, waar het normaal zo slome en rustige riviertje de Linge een ongekend hoge waterstand kent. En dat deed even denken aan de wandeling die ik daar deze zomer heb gemaakt. In het plaatsje Asperen bijvoorbeeld waar mijn wandeling me doorheen bracht.

Asperen is een deel van de Hollandse waterlinie. We vinden dan ook nog allerlei waterwerken uit die tijd. Zoals de sluis die op deze foto's van de Linge staan en het fort Asperen. Op de Noorder Lingedijk ten oosten van Asperen werd rond 1845 het Fort bij Asperen gebouwd. Dit fort kreeg de vorm van een halve cirkel met een bomvrije geschutstoren. Rondom het fort kwam een gracht met een ophaalbrug. De geschutstoren van het fort diende als afsluiting van de Linge en als verdediging van de achterliggende sluizen. Aan de overkant van de Linge vinden we het dorp Asperen.

De rivier de Linge, die langs Asperen stroomt, voegt nog iets extra's toe aan de toch al natuurlijke schoonheid van de omgeving. De kronkelende waterloop biedt niet alleen een schilderachtige achtergrond waar menig kunstschilder van droomt, maar nodigt ook uit tot ontspannende wandelingen langs de oever. In de lente verandert de Betuwe in een zee van bloesems, waarbij de fruitbomen in de boomgaarden langs de Linge in volle pracht staan.

Al met al een prachtige omgeving voor een wandeling. In het voorjaar tussen de bloesems, maar ook in de rest van het jaar zeker de moeite waard.

Ik ben op bezoek geweest in Het Nieuwe Land. Bij fotograaf Johan van der Linden in Almere. Morgen gaan we kijken wat die van ondergetekende wist te maken!

Colofon

Jetje's dag verschijnt in principe elke werkdag. Deze publicatie wordt uitgegeven door Henriëtte Sibie samen met Team Jetje, het team dat haar ondersteunt. Het team bestaat uit een wisselend aantal medewerkers. Team Jetje is inmiddels ook in te zetten voor ander schrijf- en fotografiewerk, waar bijvoorbeeld een regionale krant al gebruik van maakt.

Bijdragen

Mocht je ook eens een bijdrage aan Jetje's dag willen leveren, dan is dat altijd mogelijk. Er zijn geen kosten aan plaatsing verbonden, maar er is ook geen sprake van een vergoeding. Het geeft jouw werk wel een forse exposure. Want dit weblog wordt goed gelezen. Een verwijzing naar je eigen website, weblog, Facebookpagina en vergelijkbaar is altijd toegestaan maar liever geen affiliate links.

Bij belangstelling of vragen kun je altijd contact met me opnemen en dan kijk ik graag samen met jou wat er mogelijk is. En dat is wat mij betreft best veel.