15 september 2021. Een bezoek aan Polderland Garden of Love and Fire
In de uitgestrekte vlaktes van de Flevopolder, waar de vele windturbines als een soort van reuze spelden uit een speldenkussen de lucht in steken, vinden we een aantal speciale objecten. Dit is zogenaamde "landart". We hebben het dan over speciale kunstwerken, die onderdeel uit zijn gaan maken van het landschap.
Eerder heb ik het hier op dit blog al eens gehad over het Morris observatorium dat te vinden is tussen Lelystad en Swifterband. Zie de aflevering van 23 maart, Meteorologiedag
Vaak zijn deze landart kunstwerken nogal verstopt. En dat geldt ook voor deze. Vanaf de rondweg om Almere moeten we eerst via Almere Muziekwijk bij het tuincentrum de Pampushavenweg zien te bereiken, die naar de dijk van Flevoland voert. We gaan weer onder de rondweg door en komen op een smalle weg, met veel landbouwvoertuigen en zware grondtransporten. Aan uitwijken voor tegenliggers tot in de klei-achtige wegberm is af en toe niet te ontkomen. Maar op een gegeven moment wordt ons oog getrokken door een rij glanzende rechthoekige objecten.
We hebben het kunstwerk Polderland Garden of Love and Fire dat hier in 1997 is aangelegd gevonden.
Verdwalen zul je niet in dit labyrint, dat elke paar meter ook wel weer een uitgang kent. Het is wat dat betreft behoorlijk anders dan andere labyrinten waarbij het vinden van de juiste route een flinke klus kan zijn. Dat speelt hier helemaal niet. Het is meer een kwestie van naamgeving. Maar goed, het gaat hier om kunst en dus meer om het idee.
Dit "Polderland Garden of Love and Fire" past wonderwel in het cultuurlandschap van Flevoland. Het is fascinerend in zijn eenvoud. Een bezoek is het zeker waard, net als bij de andere landart objecten die we wel in de Flevopolder tegenkomen.
Er is er nog eentje in de buurt van Almere, namelijk de "bomen kathedraal" en daar ga ik het binnenkort wel eens over hebben. De foto's zijn er in elk geval al van.
Quote van de dag
Hé, een nieuwe rubriek in Jetje's dag
Zoals bij veel mensen van mijn generatie stopt mijn muziekkeuze ergens in de jaren '80 / '90 van de vorige eeuw. Wat daarna komt, is niet meer zo aan mij besteed. Maar alles van mijn jonge jaren tot dat moment kan ik niet genoeg horen. Dus de radio gaat aan als ik uit bed kom en gaat uit als ik weer naar bed toe ga. En er zijn weinig momenten dat hij niet aan staat.
Het leek mij wel leuk om ook hier in Jetje's dag regelmatig een plaat uit die tijd te gaan behandelen. Om dan eens te gaan kijken hoe ik vroeger tegen die plaat aan keek, wat hij bij mij losmaakte. Ik zou het heel leuk vinden om ook jullie mening over die plaat te horen of te lezen wat je favoriete plaat is, zodat ik die ook eens onder een vergrootglas kan leggen.
Laten we eens beginnen met een vrij pompeus nummer. In mijn jonge jaren, toen ik nog niet veel chocolade kon maken van de songtekst, leek het mij nogal een dramatisch lied. Een beschrijving van een fataal afgelopen liefde of zoiets. Apocalyptische rampen die de mensheid troffen. De zwaar aangezette productie met vele tempowisselingen met groot orkest deed daar een duidelijke bijdrage aan.
Macarthur Park van Richard Harris
Laten we eens beginnen met een link naar het oorspronkelijke nummer voor degenen, die het nog niet kennen. Misschien zegt de naam jullie niet alles, maar de muziek zullen de meesten van mijn generatie wel kennen.
Wie naar de zanger "Richard Harris" gaat zoeken op internet gaat niet zo heel veel veel vinden. Richard was namelijk in de eerste plaats acteur, waarbij hij een hele mooie carrière heeft gemaakt. zie https://nl.wikipedia.org/wiki/Richard_Harris_%28acteur%29
Macarthur Park is eigenlijk zijn enige grote internationale hit.
De songtekst van Macarthur Park is onder meer te vinden op https://www.songteksten.nl/songteksten/411438/richard-harris/macarthur-park.htm
Richard begint met aan te geven dat hij zich soms voelde als een gestreepte broek onder een gloeiend heet strijkijzer. Kijk, dat verklaart al heel veel. Dat klinkt inderdaad niet als een prettig gevoel, zeker als je je ook nog eens een gestreepte broek voelt. Maar voor hem komt het gevoel voort uit een gevoel van liefde, zo laat hij ons weten en dat kan natuurlijk veel verklaren. Verliefde mensen doen vreemde dingen en hebben vreemde gevoelens, nietwaar?
"were pressed
In love's hot, fevered iron
Like a striped pair of pants"
Maar dan komt de eerste aap uit de mouw. Het park waar de zanger zich kennelijk bevond voor een soort picknick of zoiets, werd kennelijk getroffen door een zware regenbui. En dat was nog niet het ergste: De zanger had een taart gebakken volgens een nieuw recept en die buiten laten staan. Oei. Hij weet niet zeker of hij dit wel kan handelen: "I don't think that I can take it" zingt Richard bewogen en de reden wordt er direct bij gegeven. Het had namelijk heel veel tijd gekost om de taart te bakken en het recept was ook nog eens zoekgeraakt. "Oh no!" roept de zanger dan ook vertwijfeld uit.
'Cause it took so long to bake it
And I'll never have that recipe again
Oh no!
Dan krijgen we een beschrijving van de gele jurk van een vriendin? Helemaal duidelijk wordt dat niet. En er zitten mensen te schaken. En weer het refrein over de natte taart.
En daarmee hebben we de basis van dit nummer wel zo ongeveer gehad. We krijgen nog wat vage beschouwingen over het leven en de goede voornemens van de zanger, afgesloten met een enkele malen herhaald "oh no". Het zit diep, deze verspilling van een goed stuk gebak door een regenbui.
Ach, eigenlijk is het best wel een leuk stuk muziek dat lekker in het gehoor ligt als je niet gevoelig bent voor wat overproductie. Later is Macarthur Park nogmaals een hit geworden in een wat minder pompeuze uitvoering van Donna Summer. Van Richard Harris hebben we op muziekgebied in Nederland nooit veel meer vernomen.
Colofon
Jetje's dag verschijnt in principe elke werkdag. Deze publicatie wordt uitgegeven door Henriëtte Sibie samen met Team Jetje, een ondersteunend team met een wisselend aantal medewerkers.
Bijdragen
Mocht je ook eens een bijdrage aan Jetje's dag willen leveren, dan is dat altijd mogelijk. Er zijn geen kosten aan verbonden, maar er is ook geen sprake van een vergoeding. Het geeft wel een leuke exposure want het weblog wordt goed gelezen. Een verwijzing naar je eigen website of weblog is altijd toegestaan. Affiliatelinks zijn niet toegestaan.
Bij belangstelling of vragen
kun je altijd contact opnemen en dan kijken we graag samen met jou wat
er mogelijk is. En dat is best veel.
Jetje's dag is op vele manieren te bereiken:
Alle foto's uit Jetje's dag staan op Pinterest
Kleinere berichten, foto's, kunstwerken etc. staan hier
Zoekt u een begrip uit de kunst? Een kunstenaar? Een kunststroming? Klik hier
Geen opmerkingen:
Een reactie posten