1 Februari. Jetje's Amaryllisdag

1 februari. Jetje's Amaryllisdag

		De amaryllis is een bekende plant die vooral rond de kerst prachtig kan bloeien;
		Het is mogelijk om de amaryllis over te houden tot volgend jaar maar dat is minder eenvoudig dan het lijkt;
		Facebook heeft mij eigenlijk nooit echt iets gebracht, zeker niet voor wat ik wil. En dat is één van de redenen dat ik nu met dit weblog begonnen ben;

Waarom vier ik Jetje's Amaryllisdag

www.jetjesdag.nl | Model Henriëtte Sibie | Nicolaas/S fotografie | Jetje en haar Amaryllis |

Even wat onderhoud aan mijn fraaie amaryllis plegen

In december 2020, net toen het brengen van een bezoekje nog mocht van onze autoriteiten, bracht ik een bezoek bij één van mijn Facebookvrienden. Die gaf mij -wat ik heel aardig vond- een kerststuk met daarin onder andere een amaryllisbol, cadeau. Het geheel zat in een soort van grote vaas. Vanaf het begin leek het er op dat deze amaryllis het wel zou gaan doen. Hij stond er fris bij.

De warmte in de huiskamer doet deze plant altijd goed en schijnt voor de bol een soort signaal te zijn, dat het hoog tijd wordt, om weer eens te gaan bloeien. In het verleden heb ik wel eens vaker een amaryllis in huis gehad en die deden het ook altijd prima. Wat dat betreft is het een handzame en ook wel dankbare plant. Hoewel ze pas echt mooi worden als ze gaan bloeien. De vorm van de combinatie bol - steel - knop met soms een paar bladeren is vóór die bloeitijd eerder bizar dan mooi.

Vlak na de kerstdagen verscheen de eerste bloem. En na enkele dagen groeide op de steel een kroon van vier dieprode kelken. Heel mooi om te zien. Maar er zat naast deze eerste steel nog meer in het vat of liever gezegd in de bol. Er verscheen nog een tweede knop, waar maar liefst zes bloemen in bleken te zitten.

En zes bloemen in een knop van een amaryllis is veel. De meeste amaryllissen komen namelijk niet verder dan de vier bloemen die de eerste knop al gegeven had. Maar aan alles komt een einde en zo ook aan deze fraaie plant. Helaas.

Een amaryllis is in theorie wel over te houden. Maar dat vraagt wel veel aandacht en verzorging. De praktijk wijst uit dat overhouden wel kan, maar dat het toch wel heel vaak mis gaat. Meestal is de oorzaak dat de amaryllisbol vergeten wordt, omdat de plant niet meer direct in het zicht staat. "Uit het oog maakt onbemind," luidt een bekend Nederlands gezegde en dat geldt zeer beslist ook hier".

Dus heb ik vandaag toch maar afscheid van de plant genomen. En als speciaal eerbetoon heb ik daarom 1 februari maar "Jetje's Amaryllisdag" genoemd.

Ik ga wel proberen om de amaryllis over te houden, ondanks dat de kans van slagen niet zo groot lijkt te zijn. Ik houd jullie wel op de hoogte.

Update 1 maart:

De Amaryllisbol sloeg na de bloei helaas aan het rotten en stonk zo gruwelijk dat het niet meer te harden was. Helaas is de bol dan ook roemloos geëindigd in de GFT bak. Het wordt een andere Amaryllis kopen, volgend jaar, zo ben ik bang.

www.jetjesdag.nl | Nicolaas/S fotografie | Jetje en haar Amaryllis |

Achtergronden

De naam amaryllis is trouwens de populaire naam voor dit gewas. De officiële naam van de plant is "Hippeastrum", wat letterlijk "Ridderster", of volgens anderen "Ruiterster", schijnt te betekenen. De plant komt van oorsprong uit Zuid-Amerika en het Caribisch gebied. En dat verklaart natuurlijk wel de liefde voor warmte en vocht. De plant behoort tot de narcis-achtigen en is daarmee dus ook een bolgewas.

De amaryllis als kerstplant

Omdat de amaryllis vanaf november weer gaat groeien, komen we hem veel tegen als kerstplant. Zie ook het voorgaande verhaal. De felgekleurde, meestal rode of oranje bloemen, doen het prima in kerststukken. We zien ze daar dan ook steeds vaker in op gaan duiken.

amaryllis met een paar familieleden, de narcis

Amaryllis met wat verre familieleden uit de plantenfamilie

Ouderhoud en verzorging van onze amaryllis

Je hoort nog wel eens van mensen die problemen hebben, om een amaryllis in bloei te krijgen. Dat is bijna altijd te wijten aan een gebrek aan water. Een subtropische plant heeft nu eenmaal warmte en vocht nodig. Gaat de amaryllis eenmaal bloeien, dan gaat het ook hard. Knoppen en blad klimmen razendsnel uit de bol. Heeft de stengel eenmaal een bepaalde lengte bereikt, dan krijgt de bloemknop een vage kleur en springt dan open. Een aantal fraaie bloemkelken zijn het resultaat.


Jetje tussen de hyacinten. Weer eens een ander soort bloem

De meeste amaryllissen die we van november tot ergens rond april in de bloemenwinkel kunnen kopen, krijgen twee stelen met gemiddeld ieder drie tot vijf bloemkelken.

Omdat de bloemkelken niet altijd tegelijkertijd bloeien, is het aan te raden. om de afstervende kelken weg te knippen. De andere kelken ontwikkelen zich dan vrijer en de afstervende bloemen geven ook vaak een trieste uitstraling aan onze amaryllis.

Hier onder zien we een tweetal foto's van een amaryllisbol nadat deze een tijdlang gedroogd is en met rust gelaten. De bol is klaar voor een nieuw groeiseizoen en kan de grond in.


Amaryllis direct na de rustperiode, klaar om de grond in te gaan voor een nieuw bloeiseizoen

www.jetjesdag.nl | Nicolaas/S fotografie | Jetje en haar Amaryllis | | amaryllis na de droogperiode

De tijd gaat voort

En inderdaad, na het planten in een grote pot zien we na enkele weken een klein groen puntje tussen de afgeknipte bladeren vandaan komen. Er komt nieuw leven aan.

Nog een update:

Verder dan dit kleine groene puntje is de amaryllisbol nooit gekomen. Een aanval van zogenaamde rouwvliegjes werd de bol fataal. Een buitengewoon lastig te bestrijden soort ongedierte. Volgende keer beter zullen we maar denken.

De amaryllis als teken- en schildermodel

En natuurlijk leent de amaryllis zich ook uitstekend voor teken- en schilderwerk. Het is een dankbaar model dat goed stil zit. Een mooie tekening van kunstenares Desirée van Amsterdam

Alan de Geus

En ook de kunstenaar/fotograaf Alan de Geus heeft zich op de Amaryllis gestort en deze op de hem kenmerkende wijze vastgelegd. Maar volgens Alan gaat het hier om "Zuster van Amaryllis ...". Nou, dat nemen we dan maar van hem aan

Waarom deze stap met Jetje's dag? Deel 1 van 2.

Eigenlijk zijn er een aantal redenen, waarom ik met Jetje's dag ben begonnen. Dat waren eigenlijk de onvrede met Facebook en de noodzaak van het opzetten van een nieuw medium om aan mijn naam te gaan werken. Daar zullen we eens naar kijken.

Facebookperikelen

Ik ben vanaf 2008 bewoner van Facebook. Eerst onder de naam "Tekenmodel Henriëtte". Maar eind 2015 kreeg ik plotseling bericht dat ik van Facebook was verwijderd en ik kon verder niet meer aan mijn eigen spullen komen.

De reden was, dat "Tekenmodel" geen Nederlandse voornaam is en dat de beruchte communityregels van Facebook het gebruik van een dergelijke voornaam nu eenmaal voorschrijven. Ik kon nergens meer bij, ik kon bij Facebook verder niemand bereiken, iets wat bij Facebook trouwens gebruikelijk is.

Gelukkig had ik iemand gemachtigd voor mijn zakelijke pagina's, waardoor ik nog een groot deel van mijn foto's terug kon halen. Het was duidelijk een streek die iemand mij geleverd had door een klacht in te dienen, want ik heb ladingen Facebookvrienden met namen, die beslist niet in de officiële lijst van de gemeentelijke administratie voorkomen.

Jetje was van Facebook verwijderd

Ik moest dus in 2015 helemaal opnieuw beginnen om mijzelf weer een plekje op Facebook te verwerven. Ik leidde trouwens altijd al een rustig leven op Facebook. Ik plaatste er af en toe wat foto's uit mijn modellencarrière. En veel anderen plaatsten er vaak tekeningen en foto's waar ik op stond, die meestal gemaakt waren op een modeltekensessie. Een paar keer per week even kijken ging prima om alles bij te houden.

Facebook was zeker in de begintijd leuk en gemoedelijk. Het medium had nog geen pretenties. De aanwezigheid op Facebook leverde verder ook helemaal niets op. Kortom, het kabbelde gewoon voort. Ik was blij. Facebook was blij. En misschien was het kleine groepje volgers ook blij? Ze waren in elk geval wel trouw. Dat wel.

Toen kwam de zomer van 2018. Ik werd benaderd door dagblad "de Telegraaf" voor een reportage over het vak van kunstmodel. En er kwam er een foto van mij in de zaterdagbijlage van dagblad "de Telegraaf". En die verscheen ook in de online versie. Een online verwijzer naar het artikel stond dagenlang op de website.

Dagenlange vermelding in de online-uitgave van de Telegraaf

En vooral de kop die boven de verwijzing naar het artikel stond, gaf sommige mensen kennelijk inspiratie en die gingen mij opzoeken via Facebook en Google. Als je op "tekenmodel" zocht in Google stond ik drie keer in de top vijf van zoekresultaten. Dus dat wilde wel lukken. En ook Facebook verwees direct naar mijn profiel. Ik was erg gemakkelijk vindbaar. Dat bleek al snel. Want dat artikel en die online verwijzing leverden tientallen vriendschapsverzoeken per dag op. Het record is 112 vriendschapsverzoeken in 24 uur. En dat ging ook nog eens maandenlang door. Het aantal "Facebookvrienden" vertwintigvoudigde. En de problemen op Facebook begonnen.

Irritatie en scheldpartijen

Als ik alles wat er binnen kwam had moeten beantwoorden, dan had ik daar gemakkelijk een dagtaak aan gehad. Dat kon dus niet. Maar dat gaf wel direct irritatie. Scheldpartijen waren het gevolg. En ongelofelijk kinderachtig geklier. Penisfoto's en dergelijke. Soms meerdere per dag. Ik was van de ene dag op de andere door de Telegraaf-foto's een soort van publiek bezit geworden, waar iedereen aanspraak op kon maken en waar iedereen, die dat maar wilde alle maar gewenste aandacht van kon krijgen. Tenminste, dat dachten kennelijk nogal wat mensen.

Natuurlijk zijn veel contacten leuk en iemand die gezellig een kop koffie wil drinken, eens wil gaan lunchen of iets anders wil ondernemen is daar altijd van harte welkom voor. Maar veel mensen die nu via Facebook contact zochten hadden een heel andere insteek.

Huwelijksaanzoeken en seksafspraken

Het aantal aanbiedingen voor relaties, huwelijksaanzoeken en vooral seksafspraken rees de pan uit. Het explodeerde compleet.

Maar er was nog een vervelend gevolg. Alles wat ik plaatste, werd door een gefrustreerd persoon aan Facebook gemeld. Die verwijdert het dan direct en je mag je zelf zien dat je het via een bezwaarprocedure teruggedraaid krijgt. Dat lukt heel af en toe, maar meestal hoor je nergens meer iets van. Dat werd een onwerkbare situatie.

En met de Pinksteren 2019 was ik het gezeur van al deze "heren" zo meer dan zat, dat ik van de ene op de andere minuut met Facebook gestopt ben. Ik walgde van alles.

Facebook en een alternatief

Klanten hield ik toch niet aan Facebook over. De 11 jaar dat ik mijn plekje op Facebook bewoond had, hebben mij zeggen en schrijven 5 (vijf!) klanten opgeleverd. Één klant per iets meer dan twee jaar gemiddeld dus. Op de groep klanten die ik had, rond de 200 adressen, was dat dus volledig te verwaarlozen. Om aan adressen en poseeropdrachten te komen, had ik Facebook niet nodig. Ik beschikte zelf duidelijk over aanzienlijk effectievere kanalen om aan opdrachten en nieuwe poseeradressen te komen. Wat dat betreft was het verlaten van Facebook zeker geen achteruitgang.

Inmiddels had ik een tijdlang geëxperimenteerd met een eigen periodiek. Jetje heette dat blad. En dat liep nog best lekker ook. Het was een gratis uitgave, vrijwel volledig gebaseerd op fotografie met een vleugje kunst er in. Wie wilde kon een donatie doen naar eigen goeddunken en min of meer tot mijn verbazing gebeurde dat ook nog wel eens.

Een eerder periodiek dat door Facebook in de ban gedaan en actief achtervolgt werd

De toorn van Facebook was duidelijk gewekt

Grappig was, dat Facebook het totaal onschuldige blaadje vanaf de eerste dag in de ban deed en elke verwijzing er naar, zowel van mij als van iemand anders, acuut verwijderde, omdat het blad "schade aan de computer" zou veroorzaken. Pogingen om deze totale onzin veranderd te krijgen, hebben zelfs nooit een reactie van Facebook opgeleverd. Overigens was dit absurde indianenverhaal waarschijnlijk ook weer aan één of andere NSB'er te danken die bij Facebook geklaagd had. Er stonden zelfs geen advertenties in het blad.

Maar omdat het maken van zo'n blad nog best veel werk is en ik er op dat moment nog niet echt een ander doel mee had dan experimenteren en daar van leren, ben ik er na 20 afleveringen weer mee gestopt. Het experiment was op zich heel leuk geweest. En ik had er heel veel van geleerd op verschillende vlakken. Genoeg geleerd in elk geval om nu aan dit avontuur met "Jetje's dag" te durven beginnen.

juli 2020, terugkeer naar Facebook

In juli 2020 ben ik weer eens voorzichtig op Facebook gaan kijken. Er bleek eigenlijk maar bitter weinig veranderd, maar degene die ik ervan verdacht mij steeds te rapporteren leek van Facebook verdwenen. Ik heb sindsdien daar ook geen last meer van gehad. Maar voor het plaatsen van foto's bleken de normen steeds strenger te worden.

Een extra site voor gewaagdere foto's bleek noodzakelijk. Wat mij wel opviel was, dat er heel veel kunstenaars van vroeger helemaal van Facebook zijn verdwenen. Een aantal was inmiddels terug te vinden op instagram, dat inmiddels steeds populairder bleek te zijn geworden. Inmiddels ben ik daar als @tekenmodel ook terug te vinden.

De fotografie en modellenfotografie hadden daarnaast op Facebook enorm veel pretenties gekregen, wat vooral uit veel gebakken lucht leek te bestaan.

Het idee voor een eigen periodiek borrelde weer omhoog

Dus geleidelijk aan groeide daarom het idee, om niet af te gaan zitten wachten wachten Facebook en andere fotograven gingen bedenken, maar om weer net als met de eerste "Jetje", gewoon zelf wel iets te gaan regelen. Maar dan deze keer wel op een wat grotere schaal. Zo gezegd, zo gedaan.

Het eerste nummer van dat nieuwe initiatief bent u nu aan het lezen.

Morgen gaan we eens verder kijken naar mijn totaal andere reden om aan dit Jetje's dag project te beginnen, in het tweede deel van dit artikel.

Colofon

Jetje's dag verschijnt in principe elke werkdag. Deze publicatie wordt uitgegeven door Henriëtte Sibie samen met Team Jetje, het team dat haar ondersteunt. Het team bestaat uit een wisselend aantal medewerkers. Team Jetje is inmiddels ook in te zetten voor ander schrijf- en fotografiewerk, waar bijvoorbeeld een regionale krant al gebruik van maakt. Voorwaarde is wel dat je in de kunst of de fotografie bezig bent.

Bijdragen

Mocht je ook eens een bijdrage aan Jetje's dag willen leveren, dan is dat altijd mogelijk. Er zijn geen kosten aan plaatsing verbonden, maar er is ook geen sprake van een vergoeding. Het geeft jouw werk wel een leuke exposure. Want dit weblog wordt goed gelezen. Een verwijzing naar je eigen website, weblog, Facebookpagina en vergelijkbaar is altijd toegestaan maar liever geen affiliate links.

Bij belangstelling of vragen kun je altijd contact met me opnemen en dan kijk ik graag samen met jou wat er mogelijk is. En dat is wat mij betreft best veel.