11 april 2024. Jetje's laatste bloembollen

Jetje aan het woord

Goedemorgen allemaal op deze kansrijke dag

Voor de allerlaatste keer dit jaar de bloembollenvelden. Sommige mensen komen er voor van de andere kant van de wereld, anderen kunnen ze niet meer zien. Zeker hier in de regio. Dat mag. We hebben gelukkig allemaal een andere smaak en wat de ene persoon mooi vindt, vindt de andere verschrikkelijk en wansmakelijk. Een discussie die niemand winnen kan en die dus totaal zinloos is.

Maar goed, vandaag dus voor de aller, allerlaatste keer dit seizoen nog een Jetje met bollenachtergrond.

Jullie Jetje

Samenvatting van vandaag

		1. Jetje sluit haar bloembollenseizoen af met het corsoprobleem;
		2. Maak je probleem niet groter dan het misschien is;
		3. Jetje lost in het bos haar problemen op.

Het corsoprobleem

Langzaam maar zeker maakt de Bollenstreek zich op naar het hoogtepunt van 20 april, namelijk het jaarlijkse bloemencorso. Sommige mensen spreken trouwens van "de corso." Wat nu taalkundig het beste is, is men het niet over uit, maar "het" is in elk geval informeel wel aan de winnende hand.

Wel is er ook hier een probleem. Het corso maakt van huis uit veel gebruik van hyacinten, omdat daar grote vlakken mee te vullen zijn. Dan wordt zo'n hyacint ontdaan van de losse bloemetjes die dan met naalden in geschikt zacht materiaal gestoken worden. Dat is een taak die andere bloemen niet gemakkelijk over kunnen nemen.

Nu zijn de hyacinten inmiddels overal wel uitgebloeid. Wel is er een deel al geoogst en in koelcellen opgeslagen, maar het is de vraag of het genoeg is. Want de natuur is er in alle opzichten vroeg bij dit jaar.

Overigens wordt deze fleurige optocht elk jaar lastiger te organiseren. Er zijn een aantal gemeentes en twee provincies bij betrokken, die allemaal bevolkt worden door grote hoeveelheden ambtenaren die soms alleen als taak lijken te hebben om evenementen als dit van enorme bergen regels te voorzien. En niet alleen regels. Overal moet natuurlijk een vergunning voor aangevraagd, waar dan weer leges over betaald moet worden. Want de gemeente heeft ook een eeuwig geldgebrek. Er zijn steeds meer mensen nodig en de organisatie wordt jaarlijks groter, complexer en duurder.

Dus wordt er nu openlijk om geld gebedeld tijdens het corso. Iets wat veel mensen met lede ogen aanzien, aangezien de oorzaak eigenlijk niets met het corso of de harde werkers er achter te maken heeft.

Maar goed, er wordt elk jaar gemopperd en er wordt elk jaar een oplossing gevonden. En dat zal ook dit jaar ongetwijfeld wel weer het geval zijn. Maar de organisatie kan zeker niet achterover gaan zitten. Volgend jaar zal de hoeveelheid regels die de ambtenarij bedacht heeft, weer veel groter zijn.

Het zelf vergroten van problemen

Bij het oplossen van elk willekeurig probleem speelt er altijd ergens een vorm van emotie een rol. Mensen die uitsluitend op rationele factoren een besluit kunnen nemen of een probleem op kunnen lossen zijn uitermate zeldzaam. Je kunt je zelfs afvragen of ze wel bestaan.

Een van de redenen voor emotionele beslissingen is, dat het een tijdje duurt voordat een probleem is ingedaald in het deel van de hersenen dat verantwoordelijk is voor de rationele besluitvorming. Dat maakt de kans op een rationele benadering direct al een stuk kleiner.

Dat is een verschijnsel waar niemand iets aan kan doen, dat hebben we van onze oer-voorouders meegekregen en sinds die tijd nemen we dat van generatie op generatie met ons mee. En het ontstaan van dat verschijnsel is ook wel logisch. Als je door één of ander soort groot roofdier achterna gezeten werd was er geen plek voor het maken van een goed plan, dan ging je er vandoor zo snel als je maar kon. Logisch.

Maar het gevaar van deze benadering, die uit de evolutie zo goed te verklaren is, is dat we ook nu nog te snel reageren op beduidend minder acute problemen. Daarmee kunnen we een probleem nog veel groter maken dan het is. We kennen allemaal de uitspraak die we te snel doen of de e-mail die we in onze boosheid (naast angst één van de meest desastreuze emoties) versturen en die de schade nog wat verder vergroot.

We weten allemaal dat je nooit mag reageren als je je emotioneel voelt. En inderdaad, als we een nachtje over een probleem geslapen hebben, dan ziet het er vaak allemaal een stuk anders uit en zijn we eigenlijk best blij dat we niets gezegd hebben. En dat we die boze e-mail niet hebben verstuurd.

De reden van deze ommezwaai in ons denken is duidelijk. Het probleem heeft inmiddels het rationele deel van ons brein bereikt. En daar aangekomen ziet alles er allemaal een stuk plausibeler en verklaarbaarder uit. Onze reactie zal dan ook heel anders en vrijwel altijd een stuk beter zijn, dan wanneer we die een dag eerder direct gegeven hadden.

"Je moet altijd eerst tot 10 tellen" leerden onze ouders ons al. En inderdaad, ze hadden gelijk. Maar misschien was 10 nog wel niet genoeg. Misschien had het best nog wat meer mogen zijn.

Maar goed, we weten nu dat deze wijze woorden een diepere oorzaak hadden, die uit ons verre verleden stamt. En met dingen die je weet en waar je het waarom van weet, kun je veel makkelijker rekening houden.

Herinner je je deze nog?

Iedereen die vanuit de Randstad komt kent het verschijnsel. Buiten dat hectische deel van Nederland zegt men elkaar gedag. Waarom? Gewoon, omdat het er bij hoort. Omdat het vriendelijk en aardig is. Dingen die men in de Randstad nauwelijks meer kent. Het verschil valt eigenlijk iedereen op die wel eens in en buiten de Randstad komt. En dus is er een speciale dag aan het verschijnsel gewijd waar we op Jetje's dag aandacht aan hebben besteed. We gaan terug naar 3 november 2021, de Nationale Zeg Eens Hoi Dag. Op https://jetjesdag.blogspot.com/2021/11/3-november-nationale-zeg-eens-hoi-dag.html lees je er meer over.

Zouden deze eenden ook schaken kunnen?

Gewoon wandelen in het bos

Bossen zijn natuurlijke schatkamers vol rust. Gebieden waar je tot rust komt. Een gebied waar je zintuigen zich richten op de harmonie van de natuur. Bossen vormen een soort van groene oases na de hectische drukte van het dagelijkse moderne leven, waar druk, druk, druk toch de norm is. Er zijn talloze redenen waarom bossen zo'n rustgevend effect hebben. De oorzaak gaat veel verder dan alleen maar de schoonheid van bomen en planten.

Ten eerste geven bossen ons een soort gevoel van isolatie tegen de moderne wereld. Die wereld wordt in het bos al snel buitengesloten. Het geluid van ritselende takken en bladeren en zingende vogels vormt een soort natuurlijk filter voor de constante stroom van stadsdrukte en alle technologische ruis die de samenleving produceert.

In bossen worden we omgeven door een symfonie van geluiden die verfrissend en rustgevend zijn voor de geest in plaats van stress veroorzakende herrie.

Daarnaast hebben bossen een unieke geur. Iedereen kent die geur wel, hoewel de geur moeilijk te omschrijven is. Het is een mengeling van aarde, hout en bloemen. Een soort oergeur, die diep in onze herinneringen gegrift lijkt te zijn. Deze natuurlijke aroma's hebben een bewezen kalmerend effect. De geur alleen al kan daarmee stress verminderen. Frisse lucht tot je nemen in het bos kan er voor zorgen dat je je ontspannen en vernieuwd gaat voelen.

Het visuele aspect van bossen draagt ook bij aan hun rustgevende aantrekkingskracht. De rustig op de wind dansende bladeren, het spel van licht en schaduw en de diverse kleuren die elk seizoen met zich meebrengt, zorgen voor een bijna hypnotiserend beeld. In elk geval voor een beeld dat de geest tot rust brengt. En het staat er om bekend dat het bos de inwendige creativiteit voedt. Goede ideeën komen vaak bij een boswandeling naar boven. Ze krijgen dan vanzelf de ruimte om zichzelf te tonen. Hetzelfde verhaal geldt voor problemen. Vaak zul je al wandelend plotseling een "brainwave" krijgen hoe een probleem bij de staart gepakt moet worden.

Kortom, bossen zijn meer dan alleen maar een verzameling bomen en planten. Ze bewaren rust en vrede. Ze nodigen ons uit om te vertragen. Om te ademen. Om te genieten van het eenvoudige genoegen van het "er zijn." Ze geven ideeën en inspiratie. En ze helpen om onze problemen op te lossen.

Dit wordt een kleurige week. Is het niet met bollenvelden, dan wel met boa's. En dan hebben we het niet over die onderbetaalde, hardwerkende en mateloos populaire ambtenaren.

Colofon

Jetje's dag verschijnt in principe elke werkdag. Deze publicatie wordt uitgegeven door Henriëtte Sibie samen met Team Jetje, het team dat haar ondersteunt. Het team bestaat uit een wisselend aantal medewerkers.

Team Jetje is inmiddels ook in te zetten voor ander schrijf- en fotografiewerk, waar bijvoorbeeld een regionale krant al gebruik van maakt.

Wil je een bijdrage leveren?

Mocht je ook eens een bijdrage aan Jetje's dag willen leveren, dan is dat altijd mogelijk. Er zijn geen kosten aan plaatsing verbonden, maar er is ook geen sprake van een vergoeding. Het geeft jouw werk wel een leuke exposure. Want dit weblog wordt goed gelezen. Een verwijzing naar je eigen website, weblog, Facebookpagina en vergelijkbaar is altijd toegestaan maar geen affiliate links.

Belangstelling of vragen?

Bij belangstelling of vragen kun je altijd contact met me opnemen en dan kijk ik graag samen met jou wat er mogelijk is. En dat is wat mij betreft best veel.