27 september 2022. Jetje gaat werken aan haar "personal brand".

Jetje aan het woord

Goedemorgen allemaal op deze mooie dag vol mogelijkheden en nieuwe kansen. Een tijdje geleden heb ik jullie al eens iets verteld over mijn voorliefde voor hotels boven het overleven in een caravan. Ligt aan mij, hoor! Heel veel mensen zijn heel gelukkig met hun rijdende huisje. En dat gun ik ze van harte. Als ik maar niet mee hoef. 😀😀

Maar vandaag nog wel een serie foto's, gemaakt in de lobby van Hotel Emmen van Van der Valk. Een lekker kleurige omgeving om eens even een uurtje te fotograferen.

Verder ben ik aan het werk gegaan om een bepaald imago te gaan kweken. Een paar dingen hebben jullie er al van langs zien komen. Laten we zeggen dat ik begonnen ben aan een soort "personal branding"
om het beestje maar een naam te geven.

Jullie Jetje

Samenvatting van vandaag

		Als je iets op wilt gaan bouwen dan is een "personal brand" noodzakelijk en een opvallend kenmerk is dan heel handig;
		In een hotellobby is vaak zat te vinden om een paar foto's te maken;
		Drenthe staat bekend om de heide. Altijd mooi als het bloeit en heel geschikt om te fotograferen.

Een haardos als onderdeel van een "personal brand"

Ik heb van nature een behoorlijk hoofd met haar. In mijn modelperiode was dat mijn handelsmerk. Veel cursisten van academies en deelnemers aan tekenclubs kenden mij verder niet van naam. Maar iedereen kende me als "het model met het wilde zwarte haar".

En inderdaad, als ik er wat moeite voor deed, kon ik mijn kapsel aardig ver omhoog krijgen. Volgens sommigen leek ik dan op de stripfiguur Madge Simpson, anderen vonden dat ik familie zou kunnen zijn van de overleden zangeres Amy Winehouse. Ach, kunstenaars en tekenaars moeten nu eenmaal ergens iets in kunnen zien, nietwaar?

Het leidde wel regelmatig tot vragen. Je zag dan mensen in de trein je zitten te bestuderen. En na verloop van tijd kreeg je dan de vaste vraag: "Mevrouw, mag ik u iets vragen? Hoe krijgt u dat haar zo?" Uiteraard legde ik uit dat het eigenlijk heel eenvoudig was. Een kwestie van twee minuten. En dat gaf dan de nodige verbazing omdat men dacht dat het wel een tijdrovend kapsel was.

Op een gegeven moment werd ik aangesproken door de modellenregelaar van een academie in Leiden. Die vertelde dat een paar dames aan hem gevraagd hadden hoe ik nu dat haar zo omhoog kreeg. 😀 Hij had ze verteld dat ik dan een paar breinaalden nam en het haar daar om heen bond, net zo lang tot het goed zat en dan konden de breinaalden er weer uit.

Het was een vermakelijk verhaal en ik vond het een typisch stukje nepnieuws. Totdat ik bij toeval op een artikel stuitte, waarin beschreven stond hoe vrouwen in een verleden inderdaad breinaalden als hulpmiddel gebruikten om hun kapsel te stijlen en omhoog te werken. Dus echt nepnieuws was het kennelijk ook niet geweest. Alleen vond ik het toen niet zo op mezelf slaan.

Inmiddels ben ik zo aan mijn "tornadocoupe" gewend, zoals mijn haar in mijn directe omgeving wordt genoemd, dat ik die coupe niet meer kwijt wil. Was het eerst mijn handelsmerk bij het poseren, ik houd hem er nu in bij alle andere activiteiten, waar ik mee bezig ben. Één van de belangrijkste zaken als je iets gaat ondernemen is opvallen en een soort persoonlijk imago op te bouwen. In vakjargon schijnt dat een "personal brand" te heten. Iets waar ik trouwens straks ook voor en met kunstenaars aan ga bouwen, maar dat duurt nog even tot de wereld een beetje uitgeraasd is. Het is me nu allemaal eventjes te instabiel.

Hotellobby

Hotellobby's lenen zich niet alleen voor het nuttigen van een bakje koffie of een borreltje, maar je kunt er vaak ook heel leuk fotograferen. De omgeving is meestal door een stylist aangekleed en daar kun je als model of fotograaf dan nog wel iets mee.

Haiku van de dag

Als de toekomst geen avontuur is, is er niets aan

"Als de toekomst geen avontuur is, is er niets aan". Een citaat met onbekende herkomst uit een landelijk dagblad. Maar wel waar. Hoewel teveel avontuur ook niet iedereen aanspreekt.

Veel mensen streven naar bepaalde doelen in hun leven. En dat doel is eigenlijk nooit iets van "gewoon altijd blijven doen wat ik nu al doe". Maar de meeste doelen zitten in de richting van het willen bezitten van iets. Een huis, een boot of een camper. Toch hebben vele studies uitgewezen, dat dit geen doelen zijn die uiteindelijk veel bevrediging geven. Als het bezit eenmaal gerealiseerd is, dan valt de steller van dat doel vaak in een gat. "Het bezit van de zaak is het einde van het vermaak" is een aloud Nederlands spreekwoord dat dit goed beschrijft.

Kortom, we moeten doelen stellen die ons uiteindelijk iets "laten zijn". En dat is dan inderdaad niet doen wat we nu ook al doen, maar iets echt heel anders. Om het met een mooi woord te zeggen, een doel dat ons ook buiten onze comfortzone brengt. En dat betekent een toekomst met veranderingen. Een toekomst met avontuur. Want zonder avontuur verandert er nog niets wezenlijks.

Klinkt goed zullen velen zeggen. Maar er zullen ook mensen zijn die er vage, onrustige gevoelens van krijgen. Veel mensen hebben het nu eenmaal niet zo op al te grote veranderingen. En als ze dan toch onvermijdelijk zijn, dan vooral in kleine overzichtelijke stapjes, met een heel laag risico. Zodat je je toch comfortabel kunt blijven voelen.

Als je daar gelukkig mee bent, moet je daar natuurlijk ook altijd voor kiezen. Niet iedereen wil zonder dat hij of zij de taal spreekt een bed & breakfast gaan beginnen in de binnenlanden van Patagonië. Overigens geldt ook daar, dat wie het wél wil doen, dat avontuur vooral aan moet gaan.

Maar die angst voor te veel avontuur, voor te veel verandering, zorgt wel voor die grote groep oudere personen die verzuchten, dat ze toch zo graag iets bepaalds in hun leven hadden willen doen. Iets waar ze van droomden, maar dat nooit realiteit is geworden. En waarom dat niet gebeurd is? Daar kunnen flink wat redenen voor zijn, maar de meeste redenen liggen toch in de buurt van het voorgaande: "Ik zou het wel willen maar..." en dan komt er na maar een vage angst voor het één of ander.

Wil je voor jezelf nog een doel bereiken? Wil je iets worden? Probeer dan vooral zicht te krijgen op die angsten, omdat ze je op de meest ongelukkige momenten voor de voeten kunnen gaan lopen. Maak die angsten zichtbaar. Waar zitten die angsten? Pas als je ze goed zichtbaar gemaakt hebt, kun je gaan kijken of er iets aan te doen is. Zijn er preventieve maatregelen mogelijk die kunnen verhinderen dat je angst realiteit wordt? Of is dat niet nodig, maar kun je de gevolgen beperken als de angst werkelijkheid wordt.

Bijvoorbeeld via een soort verzekering om de schade te beperken. Maar alles begint bij erkenning dat avontuur onzekerheden kan geven en dat het goed is om die onzekerheden vooraf waar dat mogelijk is, te beperken. Angst dat we het gestelde doel niet halen is een heel vervelend iets, dat onze motivatie heel negatief kan beïnvloeden. En het is juist die motivatie die van zo'n groot belang is, om ons gestelde doel te halen. Ook het artikel op Jetje's dag van 12 april ( https://jetjesdag.blogspot.com/2022/04/plakken en kleven.html )is wat dat betreft misschien ook wel interessant om te lezen.

Herinner je je deze nog?

De herinnering van vandaag komt uit op "Denkdag". Altijd lastig. Bij veel mensen lijkt het wel eens of ze helemaal niet denken. Nou ja, dat is waarschijnlijk te negatief, maar echt volgen kan ik ze ook niet. Vooral politici niet. Maar dat kan natuurlijk ook aan mij liggen. Daar doe ik niet moeilijk over. Meer weten over Denkdag? Dat kan door hier te klikken

Tijd voor enkele hele diepe gedachtes. Dat hoort ook wel bij mij.

Deze foto is trouwens gemaakt in de tuin van Kasteel Dever in Lisse

De heide in Drenthe

Voor veel Hollanders, vooral uit de Randstad, heeft Drenthe het imago van heide en schapen. Nu ben ik die schapen nog niet veel tegen gekomen, maar misschien was ik op de verkeerde plek? Maar heide des te meer. Een mooie omgeving om lange wandelingen te maken. Dan kun je mooi over alles nadenken, nietwaar? En dat is in de moderne wereld wel eens een keertje noodzakelijk.

Morgen ga ik naar de jaarmarkt. Na mijn cross door de polder was het tijd voor een andere vorm van ontspanning. Het regende dat het goot, maar daar heb ik uiteraard iets op gevonden.

Colofon

Jetje's dag verschijnt in principe elke werkdag. Deze publicatie wordt uitgegeven door Henriëtte Sibie samen met Team Jetje, het team dat haar ondersteunt. Het team bestaat uit een wisselend aantal medewerkers. Team Jetje is inmiddels ook in te zetten voor ander schrijf- en fotografiewerk, waar bijvoorbeeld een regionale krant al gebruik van maakt. Voorwaarde is wel dat je in de kunst of de fotografie bezig bent.

Bijdragen

Mocht je ook eens een bijdrage aan Jetje's dag willen leveren, dan is dat altijd mogelijk. Er zijn geen kosten aan plaatsing verbonden, maar er is ook geen sprake van een vergoeding. Het geeft jouw werk wel een leuke exposure. Want dit weblog wordt goed gelezen. Een verwijzing naar je eigen website, weblog, Facebookpagina en vergelijkbaar is altijd toegestaan maar liever geen affiliate links.

Bij belangstelling of vragen kun je altijd contact met me opnemen en dan kijk ik graag samen met jou wat er mogelijk is. En dat is wat mij betreft best veel.