Translate this page in your language

Zoeken in deze blog

1 september 2021. Dag van de duurzaamheid

 

  

1 september 2021. Dag van de duurzaamheid

 


1 september is de dag van de duurzaamheid. Dat klinkt mooi. Net als alle andere zaken die in de moderne tijd allemaal met duurzaam te maken hebben. Maar intussen is duurzaamheid wel een volledig inhoudsloos containerbegrip geworden, waar vooral reclame- en marketingafdelingen gretig gebruik van maken. Want die weten wel weg met een lekker vaag begrip, waar mensen een positief gevoel van krijgen.

Want laten we wel zijn: Wie wil er nu iets dat niet duurzaam is? Iets dat snel kapot gaat, snel bederft of op een andere manier binnen korte tijd onbruikbaar is geworden? Dat wil toch niemand? Dus heb je een product of verleen je een dienst? Plak er het woord duurzaam op en je zit goed. Een groep die dat heel goed weet is de politiek, waar alles duurzaam is waar het maar goed uitkomt.

Een bijkomend voordeel van duurzame zaken is, dat de overheid al heel snel geneigd is om eens flink de portemonnee te trekken. Subsidiestromen liggen overal op de loer om geïnd te worden. En opnieuw, wie kan er op tegen zijn als de overheid de samenleving wil verduurzamen?

 

Jetjes appartement verduurzaamt
Grote plannen, zo te zien.



Zelf woon ik in een appartementengebouw dat deze zomer verduurzaamd is. Bijvoorbeeld door de gasketels van de verwarming van het gebouw te vervangen door biomassaketels. Ik moet toegeven dat het na wat aanloopproblemen en kinderziektes perfect werkt. Grappig is dat regelmatig enkele vrachtwagens kleine houtsnippers staan te lossen die pellets worden genoemd. Die pellets vormen de brandstof voor de verwarmingsketels.

Het doet mij altijd denken aan vroeger. De kolenkachel in de woonkamer met de kolenkit er naast. Was dat duurzaam? Natuurlijk niet zal iedereen nu roepen. We zijn niet voor niets van stinkende kolenkachels naar het schone aardgas overgestapt in de zestiger jaren van de vorige eeuw. Overigens zijn er rapporten dat die kolenkachel net zo schoon of -als je wilt- net zo smerig is, als die pelletkachels van tegenwoordig. Maar ja, de politiek heeft beslist dat biomassa wel schoon is en kolen niet en wie zal het dan nog tegenspreken? Want dan ben je niet duurzaam en (het wordt eentonig) wie wil er nu niet duurzaam zijn?

Dikke muren van piepschuim houden de warmte vast
Zeer dikke muren gemaakt van piepschuim houden de warmte vast



Om te voorkomen, dat de kostbare warmte uit de biomassacentrale naar buiten ontsnapt, zijn er de nodige bouwkundige maatregelen genomen. Zo zijn de muren vervangen door dusdanig dikke lagen piepschuim, dat deze als drager fungeren voor de steenstrips die het buitenaanzicht regelen.

En de ramen zijn vervangen door driedubbeldik glas. Dat geeft grappige effecten als je 's avonds licht aan hebt. Zag je vroeger met enkelglas slechts één weerspiegeling, nu zie je een hele serie spiegelingen in het raam plus wat brekingseffecten die voor kleurschifting zorgen. Het is leuk om te zien. Dat wel. Het lijkt wel kerstmis.

spiegelingen, spiegelingen en nog meer spiegelingen
Heel veel spiegelingen en kleurschifting door zeer dikke ramen.



Dus laat niemand meer beweren dat ik niet duurzaam zou wonen. Met binnen enkele weken nog wat zonnepanelen op het dak ben ik volledig van "het gas af" en leef nu in een "nul-op-de-meter" woning. Ik ben benieuwd hoe duurzaam het in de praktijk allemaal gaat zijn en of het goed blijft bevallen. Voorlopig houden we de moed er in. En in Groningen kunnen ze trots op mij zijn.

Van het begrip duurzaam zijn we voorlopig nog niet af, ben ik bang. Steeds meer producten en diensten zullen duurzaam aangeboden worden en zelfs de computer waarop dit artikel is geschreven, heeft een sticker dat hij van duurzame materialen is vervaardigd. Nou, dat zorgt voor een veel beter artikel, waar of niet?




Quote van de dag

quote 1 september
 

 

Met jetje's dag op stap

 

Beeldenpark "Zee van Staal" in Wijk aan Zee


Stel je eens voor. Een camping op enkele honderden meters van één van de grootste, rumoerigste en waarschijnlijk ook wel één van de plekken van Nederland met verreweg de meeste luchtverontreiniging. 
 
Beeldenpark een zee van staal Jaak Soans Playing Waves
Beeldenpark een zee van staal Jaak Soans Playing Waves
 
We hebben het dan over Camping Rolandsduin in Wijk aan Zee, gelegen tegen het terrein van de eeuwig rokende, stinkende en stomende hoogovens aan. Of zoals het tegenwoordig heet: Tata Steel. Wie wil daar in die lucht kamperen? Het lijkt een logische vraag te zijn. Maar het schijnt dat de vroegere camping Rolandsduin buitengewoon populair was bij de gasten, waarbij men ook nog mocht rekenen op een groot aantal vaste gasten. Gasten die ook nog eens regelmatig terugkwamen. 
 
Een uitgebreid en zeer lezenswaardig artikel met foto's is hier te vinden: https://www.nhnieuws.nl/nieuws/281821/slapen-bij-de-hoogovens-heimwee-naar-de-camping-die-nooit-had-mogen-bestaan

Het zou tegenwoordig ondenkbaar zijn, maar bij de oprichting in 1961 was het dat kennelijk niet. Ondenkbaar was het kennelijk ook nog niet in 1992, toen de camping onder groot protest werd gesloopt. Een paar gebouwen staan er overigens nog en geven aan waar je de camping kon vinden. Maar zelfs de beheerder had de mening dat deze camping nooit had mogen bestaan. 
 
Beeldenpark een zee van staal Apostolos Fanakidis Thalassa apo atsali (2)
Beeldenpark een zee van staal Apostolos Fanakidis Thalassa Apo Atsali


De bezoekers van de camping moesten goed overweg kunnen met lawaai en luchtverontreiniging, vooral van kolengruis dat alles met een zwarte laag overdekte. Dat soort klachten over de luchtverontreining van Tata steel (https://www.tatasteeleurope.com) hoor je overigens op dit moment ook nog steeds. Niet alleen in Wijk aan Zee, maar ook in Beverwijk en IJmuiden. Plaatsen die allemaal direct om Tata steel heen liggen. 
 

Beeldenpark een zee van staal Luciano Dionisi La Casa di Mare (2)
Beeldenpark een zee van staal Luciano Dionisi La Casa di Mare


Rolandsduin is gegaan, maar de "Zee van staal" is gekomen

Nu heeft de plek waar de camping gestaan heeft een wel heel andere bestemming gekregen. We vinden er nu het beeldenpark "Zee van staal". Misschien dat zee een wat overdreven benaming is voor het niet echt grote terrein, maar staal is er zat. Een veertiental fors uit de kluiten gewassen, donkerbruine staalplastieken zijn echt niet te missen. Ook niet voor de fietsers die zich er via het fietspad op het park doorheen begeven.

Er zullen niet zoveel beeldenparken zijn met zo'n imposant, bijna surrealistisch achtergronddecor. De grote fabriekshallen, de overal bovenuit stekende hoogovens en overal rook en stoom zorgen voor een unieke achtergrond, die het brute karakter van de meeste beelden op een prima manier ondersteunt. Je zou bijna zeggen dat een betere achtergrond niet echt mogelijk is.
 
 
Beeldenpark een zee van staal Ales Vesely The Messenger
Beeldenpark een zee van staal Ales Vesely The Messenger


En het is niet alleen het industriële landschap dat voor een soort van surrealistische geheel zorgt. Ook het duinlandschap speelt een sterke ondersteunende rol, met zandvlaktes, afgewisseld met grote aantallen fraai bloeiende duinplanten in alle denkbare kleuren. "Zee van staal" is wat dat betreft echt wel een bijzonder beeldenpark dat voor een liefhebber van grote staalplastieken zeker iets is dat aan te raden is.
 
 
Beeldenpark een zee van staal Antonio Sobrino Sampedro en Mercedes Cano Redondo Esperanza (3)
Beeldenpark een zee van staal Antonio Sobrino Sampedro en Mercedes Cano Redondo Esperanza

Het beeldenpark "Zee van staal" bestaat sinds 1999. In dat jaar was Wijk aan Zee het cultureel dorp van Europa. Ter gelegenheid van deze gebeurtenis kregen elf beeldhouwers afkomstig uit elf Europese landen een opdracht. Die opdracht was om het gebied te transformeren tot een beeldenpark. Het thema van het beeldenpark was ‘Een Zee van Staal’. Later zijn er nog drie beelden aan toegevoegd, zodat er nu een groep van 14 zware stalen beelden te bewonderen is. 
 
Meer over beeldenpark "Zee van staal" is te vinden op de website: https://eenzeevanstaal.nl/

Bij Jetje's dag hebben we dit park op de eigen wijze vastgelegd en dat gaan we de komende tijd dan ook zeker laten zien.
 

Morgen in Jetje's dag

Morgen is het de dag van de kokosnoot. Tijd dus om die aan een speciaal onderzoek te onderwerpen. En het vervolg, met het einde van mijn reis, uit Zoetermeer! Kortom, heel wat leeswerk weer morgen.

Colofon

Jetje's dag verschijnt in principe elke werkdag. Deze publicatie wordt uitgegeven door Henriëtte Sibie samen met Team Jetje, een ondersteunend team met een wisselend aantal medewerkers.

Bijdragen

Mocht je ook eens een bijdrage aan Jetje's dag willen leveren, dan is dat altijd mogelijk. Er zijn geen kosten aan verbonden, maar er is ook geen sprake van een vergoeding. Het geeft wel een leuke exposure want het weblog wordt goed gelezen. Een verwijzing naar je eigen website of weblog is altijd toegestaan. Affiliatelinks zijn niet toegestaan. 

Bij belangstelling of vragen kun je altijd contact opnemen en dan kijken we graag samen met jou wat er mogelijk is. En dat is best veel.

 

Jetje's dag is op vele manieren te bereiken:

e-mail

Chat via Messenger 

Jetje's dag op Facebook

Jetje's dag op Instagram

Jetje's dag op Twitter  

Jetje's dag op Friendweb

Alle foto's uit Jetje's dag staan op Pinterest 

Kleinere berichten, foto's, kunstwerken etc. staan hier  

Zoekt u een begrip uit de kunst? Een kunstenaar? Een kunststroming? Klik hier

 


Disclaimer en copyright

privacystatement


 

Meer informatie over Team Jetje






Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Nieuws uit de kunstbranche

  • [JETJE PERFORMT] - [JETJE PERFORMT] Goedemorgen vrienden, nadat we gisteren naar de conceptuele kunst hebben gekeken is vandaag de performance kunst aan de beurt, want d...

Populaire posts