26 februari 2024. Jetje in Wijk bij Duurstede

Jetje aan het woord

Goedemorgen allemaal

Vandaag bezoek ik Wijk bij Duurstede weer eens een keertje. Met de nadruk op "weer," want ik heb er twee jaar gewoond. Het stadje heeft een klein maar mooi oud centrum met direct daarnaast een groot kasteel, Kasteel Duurstede, dat gelegen is in een prachtig park. En verder heel veel nieuwbouwwijken, die eigenlijk net zo saai zijn als alle andere nieuwbouwwijken in het land.

Ik heb wel eens verteld dat ik ooit opgroeide in een omgeving waar het ontwikkelen van een goed gevoel van eigenwaarde sterk werd afgekeurd. Eigenwaarde hoorde je daar toen niet te hebben. Maar wil je verder komen in je leven, waar dan ook mee, dan is een gezond gevoel voor eigenwaarde heel belangrijk, zo heb ik ervaren. Deze week verschijnen er dan ook 5 opeenvolgende artikelen over dit belangrijke onderwerp.

Verder wens ik iedereen een heel prettige maandag en het begin van een mooie week.

Jullie Jetje

Samenvatting van vandaag

		1 Jetje bezoekt Wijk bij Duurstede weer eens;
		2 Het grote gevoel van eigenwaarde;
		3. We bezoeken "de Mortelen" met Mari Kapteijns .

Jetje in Wijk bij Duurstede

De geschiedenis van het huidige Wijk bij Duurstede begint in 1270, waar daarvoor de nederzetting Dorestad had gelegen. Dorestad was een dankbaar oord om te bezoeken door de Vikingen om het plat te branden. Enige versterking was daardoor wel nodig. En dan graag in steen.

Klaar voor een wandeling door Wijk bij Duurstede

In de dertiende eeuw begint men in Nederland te bouwen met baksteen. Dus dat kwam goed uit. Dat was ook de mening van landheer Zweder van Abcoude uit het geslacht Van Zuylen. We worden aan die naam herinnerd door de drie zuilen in het stadswapen van Wijk bij Duurstede. Hij bouwt een ‘stenen huis.’ Het gaat daarbij om de Donjon, een verdedigbare woontoren, die nog steeds goed herkenbaar is in het kasteel.

Onder de molen, in de fundamenten

In het midden van de 15e eeuw ging de heerschappij van de Van Abcoudes over op de bisschop van Utrecht. En Wijk bij Duurstede, in een vroegere periode een florerende nederzetting, werd in Europa opnieuw belangrijk. Dat had alles te maken met de komst van de Bourgondische bisschoppen. David van Bourgondië, een bastaardzoon van Philips de Goede, werd tot de nieuwe bisschop van Utrecht benoemd.

Onder de molen

Maar in Utrecht zat bisschop Gijsbrecht van Brederode al. Dus week David uit naar Wijk bij Duurstede. De enkele Donjon van het kasteel was hem net iets te min en hij liet in de kortste keren het hele eiland uitbouwen tot een groot en machtig kasteel. De oude oorspronkelijk vierkante toren stond daarbij in het midden. Het kasteel telde in die tijd vijfenzeventig vertrekken, zonder de bijgebouwen mee te tellen. Een flinke ruime woning dus voor de Bisschop.

Gezellige oude straatjes. Ik mag daar graag in wandelen

David werd opgevolgd door zijn halfbroer Philips. Deze bisschop stierf in 1524. Maar zijn opvolger voelde niets voor het aanvaarden van de erfenis. Want dan moest hij ook de flink opgelopen schulden betalen.

De bekende walmolen "Rijn en Lek" waar de naam van de rivier verandert

Uiteindelijk kwam het kasteel in het bezit van keizer Karel V. Na de afscheiding van Spanje werd het kasteel eigendom van de Staten van Utrecht. Die hadden ook toen al geen geld voor onderhoud. Het kasteel raakte in verval. De Fransen die in 1672 de binnenstad van Wijk bij Duurstede verwoestten keken niet eens meer naar het kasteel om en lieten het gewoon staan.

Alle oudere plaatsen hebben een dorpspomp

In 1852 kreeg de stad Wijk bij Duurstede de ruïne in eigendom en werd er een stadspark omheen aangelegd, ontworpen door de tuinarchitect J.D. Zocher. Hij heeft het park in stervorm aangelegd. Dit herinnert aan de fortificatie van weleer.

De kasteeltuin van Zocher heeft veel water

Er was midden 1800 nu wel een mooi park gerealiseerd maar op het kasteeleiland zelf vervielen de torens intussen tot een zorgwekkende staat. In 1883 en 1948 werd de Bourgondische toren opgeknapt. In 1986 kwam de oude vierkante Donjon aan de beurt. Eind 2013 werd de restauratie van Kasteel Duurstede volledig afgerond. Daarbij is veel metselwerk hersteld, er zijn de nodige nieuwe natuurstenen aangebracht en zijn de torenkruizen, de glas-in-loodramen en de schoorsteen hersteld.

Soort touwtje springen bij het kasteel

Het kasteel wordt nu gebruikt voor ontvangsten, bruiloften en partijen. Een bezoek aan kasteel en tuinen is zeker de moeite waard.

De gracht rond het kasteel

De waarde van eigenwaarde 1

Ik kom oorspronkelijk van de Veluwe, uit een "zware" omgeving, zoals dat heet. Daar werd niet aan eigenwaarde gedaan. Dat hoorde niet. Daar hield de gemeenschap niet van. Pas als je daar uit weet los te komen ga je ontdekken hoe belangrijk een gezond gevoel voor eigenwaarde is. En juist omdat het zo belangrijk is, komt daar deze week een hele serie over. Dit is het eerste deel.

Het waait nog flink

Je hoort en leest veel over het belang van eigenwaarde. Over het nut van geloven in jezelf. Maar als het zo belangrijk is, waarom doen mensen er dan meestal zo weinig mee? Gebruiken we het potentieel dat achter die eigenwaarde zit, ook werkelijk? Kijken we echt naar onszelf op die manier? Of zien we het gevoel van eigenwaarde als een soort theoretisch model dat alleen maar een iets als "Het zal allemaal wel" opwekt? Heel vaak zal dat inderdaad wel het geval zijn. En toch zit er een grote kern van waarheid in het verhaal. Geloven in jezelf is van groot belang.

Even rustig zitten tussen de brandnetels

Een positieve eigenwaarde is het fundament van een positieve levenshouding. En met zo'n positieve levenshouding liggen vele grootse dingen binnen ieders bereik. Bij een positieve levenshouding horen ook geen limieten. Het onbeperkte geloof in onszelf en onze mogelijkheden laten simpelweg geen limieten toe. Ja, de "Sky is the limit," zoals ze in Engelstalige landen zeggen. Maar die lucht is dan ook wel heel ver weg. Kun je nauwelijks een limiet noemen.

Doe je dat ontwikkelen van die eigenwaarde dan zomaar even? Nu, was dat maar waar. Want de gehele maatschappij is ingesteld op "Het doen wat iedereen doet of al eens gedaan heeft, zodat we goed weten waar we aan beginnen." Iemand die zijn of haar grenzen op gaat zoeken, al zijn het dan misschien wel je eigen grenzen, zal vaak weerstand oproepen. Temeer daar de eigen omgeving het ontwikkelen van eigenwaarde zeker niet aan zal moedigen. En het vraagt dan veel kracht en doorzettingsvermogen om door die weerstand heen te breken. Velen zullen het op een bepaald moment moegestreden opgeven.

Nou, hier sta ik dan

En toch, het zijn doorzetters, de onaangepasten, om ze zo even te noemen, die met de revolutionaire ideeën komen. de onaangepasten zijn de uitvinders en de ontdekkingsreizigers. Zij zijn degenen die de mensheid gestaag verder brengen, zonder zich aan wat voor grens of beperkende maatregel te storen.

Achter die grenzen ligt de wereld die we nu nog als onbereikbaar en onmogelijk zien. Maar de geschiedenis leert ons dat niets onbereikbaar is. Dat niets onmogelijk is. Dat niets ondoenbaar is.

Ja, het oplossen van een probleem of het ontwikkelen van iets nieuws kan wel eens even lastig zijn. Maar mag dat een probleem zijn? Want als we iets lastigs steeds maar uit de weg gaan, is het meer een kwestie van gemakzucht. En van het ontlopen van moeilijkheden en verantwoordelijkheden. En dat is een andere tak van sport waar we morgen en de dagen erna naar gaan kijken.

Je kunt iets alleen maar waarderen als je het goed kent. Dat lijkt logisch, nietwaar? Dus voor eigenwaarde is het belangrijk dat je het onderwerp goed kent. En dat ben je in dit geval zelf. Zelfkennis is van essentieel belang als je je eigenwaarde op wilt gaan voeren. Je zult je zwakke punten onder ogen moeten zien. Maar je mag ook je sterke kanten zien en benadrukken. Die gaan je tenslotte verder brengen en helpen die zwakke kanten te verbeteren. En kennis van jezelf zal ook helpen je zelfvertrouwen te verbeteren. Het helpt om trots op jezelf te zijn en het helpt je om de wereld te veroveren. Om een gewaardeerde plek in die wereld te krijgen.

Het klinkt allemaal best wel logisch en vanzelfsprekend, nietwaar? Maar waarom is het dan zo lastig? Een belangrijk punt zit hem in de manier waarop mensen opgroeien. Dat is altijd binnen een kader van regels. Regels die grenzen stellen aan wat mag en kan. Regels die opgelegd worden door je ouders, je leraren, werkgevers en anderen die invloed op je hebben. Al deze personen begrenzen je manier van denken. Ze zorgden er voor dat je vooral hun manier van denken hebt overgenomen en geen eigen manier ontwikkeld hebt. Iedereen heeft jou hun grenzen geleerd. De grenzen waar jij je onbewust en met de beste bedoelingen van die personen, nu ook aan bent gaan houden.

Het lijkt wel Frankrijk

En dan hebben we het nog niet eens over de overheid die geholpen door volgzame media, ons permanent vertellen wat er allemaal niet kan, wat er gevaarlijk is en wat ons allemaal bedreigt. Over wat er wel kan en onze onmetelijke potentie hoor je helemaal niemand.

Je zou kunnen zeggen dat de meeste mensen niet echt zichzelf meer zijn, maar een verzameling eigenschappen van anderen die de regels, normen en begrenzingen van die anderen hebben overgenomen en op zichzelf in praktijk hebben gebracht. Eigenlijk spelen ze een soort rol. Ze spelen de rol die anderen van ze verwachten.

Sterker nog, die anderen leerden ons om zelf limieten te gaan zien. De mogelijkheden werden ons wel aangeleerd. Maar ligt er nog iets achter die mogelijkheden? Hebben de mogelijkheden een limiet? Geen mens die het zal weten als je er niet zelf gaat kijken. Als je binnen die aangeleerde wereld blijft, zal alles vertrouwd zijn. Er zal weinig onverwachts gebeuren. Er is ook geen ontwikkeling. Over 10 jaar zal er niets veranderd zijn. Wil je iets veranderen? Jezelf misschien? Of de manier waarop je naar jezelf kijkt? Dan zul je wel degelijk aan de gang moeten om uit je zelf gecreëerde wereld te stappen. Uit die wereld die je eigenlijk zelf van grenzen en limieten hebt voorzien. Al dan niet met hulp of zelfs onder een soort van druk van anderen.

Misschien is ons geleerd om doelen te stellen. Op zich een loffelijk streven maar waar liggen die doelen dan? Meestal binnen het bekende en afgebakende wereldbeeld. Wie stelt zich doelen die buiten die wereld liggen? Dat zijn niet veel mensen. Het zijn misschien wel degenen waar door velen met bewondering naar gekeken wordt.

Er staan prachtige oude bomen in het Zocherpark in Wijk bij Duurstede

Het zijn degenen die iets durven buiten hun vertrouwde "comfort zone" zoals dat tegenwoordig heet.

Maar volgen we die dappere figuren na? Durven we dat wel? Of gaan we toch maar weer terug naar ons al zo lang vertrouwde vertrouwde, lekker afgebakende en veilige wereldbeeld? En dan stellen we daar gewoon de doelen die iedereen in de omgeving van ons verwacht. We zijn tenslotte een goed lid van de maatschappij, nietwaar?

En mensen die geen "normaal lid" van die maatschappij zijn? Dat zijn dan in de ogen van velen de vreemde, wat wereldvreemde personen, die we daarom meestal als niet-realistisch weg zullen zetten.

Wij, in ons beperkte wereldje, met onze bekende grenzen en doelstellingen, die in nette, controleerbare regels zijn vastgelegd, zijn tenslotte de realisten, nietwaar?

Is dat niet ons beeld?

Morgen kijken we verder.

Update:

Van Mari Kapteijns ontving ik deze mooie toevoeging:

Eigenwaarde van de chimpansee

De evolutie heeft de mens, homo sapiens (=de wijze mens) onze zoogdiersoort, voortgebracht.

Samen met bv de chimpansee delen we dezelfde voorouders.

De mens, homo sapiens, heeft voor 98% hetzelfde DNA als de chimpansee.

Bij de chimpansee is het mannetje groter en de leider, een mannetje, bepaalt wat de groep moet doen.

De leider, met om hem heen andere mannetjes/meelopers, bepaalt wat er gebeurd, bv het uitroeien van een nabije groep chimpansees.

De mens volgt, net als de chimpansee, de leider, bijna altijd een man die ook groter is, met meestal nog een aantal andere mannen om zich heen.

Als die oorlog willen dan volgen de andere mannetjes in het plegen van geweld.

In de wereld van de mens zie je ook overal vrouwenonderdrukking, geestelijk en lichamelijk.

De eigenwaarde van de chimpansee wordt vooral bepaalt door de rangorde in de groep, de grote massa volgt slechts.

Bij de mens uit zich dat o.a. ook in een grotere auto, een groter huis etc. en vormen ze groepen van ‘ons soort mensen’.

In opdracht van de leider

moordt en plundert onze soort

hen die wij niet kennen

zij die anders denken

Het volk is niet zijn leider

Niet elke soldaat is slecht

Het volk volgt slechts zijn leider

Het is zijn leiders knecht

Herinner je je deze nog?

De vorige Jetje's dag hing ik de was te drogen in Kootwijk. Maar de was moet ook gestreken worden nietwaar? En dat heb ik dan maar gedaan op 10 september 2021. Ik ben gaan strijken op 37 m hoogte op het Vlaggeduin in Katwijk. Daar kun je tenminste strijken met een mooi uitzicht tot op Den Haag. op https://jetjesdag.blogspot.com/2021/07/10%20augustus%202021.html kan iedereen er van mee genieten.

Jetje strijkt op grote hoogte

Informatie over de komende evenementen, workshops of andere belangrijke dagen die interessant voor je kunnen zijn bij Jetje's dag.

De volgende sessies "Model met koffie" zijn gepland:

Zondag 3 maart 2024 van 13:30 tot 16:00 (VOL)

geklede sessie met verrassingsthema

Zondag 7 april 2024 van 13:30 tot 16:00

ongeklede sessie, thema nog te overleggen

Zondag 12 mei 2024 van 13:30 tot 16:00

geklede sessie, thema nog te overleggen

Voor meer informatie over "model met koffie" klik je hier

Om je in te schrijven klik je hier

Natuurgebied de Mortelen

We vinden de plaatsen die Mari Kapteijns zo mooi heeft vastgelegd terug in de Mortelen. Dit is, een natuurgebied dat we vinden ten noorden van Oirschot en Best. Iets ten noorden van Eindhoven dus. Mari maakt veel fotomateriaal van natuurgebieden en dat is zeer de moeite waard. Meer werk van hem is ondermeer te zien op zijn Facebookpagina https://www.facebook.com/mari.kapteijns.54

Morgen ga ik een flink stukje reizen voor een stel portretten die de moeite van de reis beslist waard zijn.

Colofon

Jetje's dag verschijnt in principe elke werkdag. Deze publicatie wordt uitgegeven door Henriëtte Sibie samen met Team Jetje, het team dat haar ondersteunt. Het team bestaat uit een wisselend aantal medewerkers.

Team Jetje is inmiddels ook in te zetten voor ander schrijf- en fotografiewerk, waar bijvoorbeeld een regionale krant al gebruik van maakt.

Wil je een bijdrage leveren?

Mocht je ook eens een bijdrage aan Jetje's dag willen leveren, dan is dat altijd mogelijk. Er zijn geen kosten aan plaatsing verbonden, maar er is ook geen sprake van een vergoeding. Het geeft jouw werk wel een leuke exposure. Want dit weblog wordt goed gelezen. Een verwijzing naar je eigen website, weblog, Facebookpagina en vergelijkbaar is altijd toegestaan maar geen affiliate links.

Belangstelling of vragen?

Bij belangstelling of vragen kun je altijd contact met me opnemen en dan kijk ik graag samen met jou wat er mogelijk is. En dat is wat mij betreft best veel.