16 maart 2022. Jetje maakt deuken in haar denkdoos

		Soms is het goed om hoofdzaken en bijzaken van elkaar te scheiden;
		Twitter is een geweldig medium, omdat het je dwingt om je gedachten kort maar krachtig weer te geven;
		Heb je ook al rare deuken in je denkdoos?

In één zin

"Als je nu in één zin je huidige situatie zou moeten beschrijven, hoe zou dat er dan uitzien?" vroeg Miriam aan haar zuster Frieda. "Nou, dat is een heel verhaal, dat kan nooit in één zin," was Frieda van mening. "Daar is heel wat meer voor nodig." Maar daar was Miriam het duidelijk niet mee eens.

"Nee," sprak ze. "Dat is nu juist eens niet de bedoeling. Het is nu al zoveel dat je door de bomen het bos niet meer ziet. Je kunt de hoofdzaken niet meer van de bijzaken scheiden. Het lijkt één grote kluwen en overal waar je aan trekt gebeuren er weer dingen die je niet verwacht had. Juist daarom werkt zoiets. Gewoon één zin! Waardoor je alleen de echt essentiële dingen op kunt nemen."

Miriam had nog meer "En dan natuurlijk niet gaan smokkelen door tien bijzinnen met veel komma's te gaan gebruiken. We zijn hier niet bij de overheid, waar een half A4tje met één zin niet ongebruikelijk is. Nee, het moet kort en krachtig zijn en er wordt wel gezegd dat je zo'n zin in een twitterbericht moet zien te versturen."

"Weet je wat? Denk er eens een paar dagen over na, maak dan één mooie zin van maximaal 140 tekens en stuur die naar me toe. Dat mag met Twitter, maar e-mail en messenger mogen ook."

Frieda zag er weinig heil in. Ze had zoveel aan haar hoofd, dat kon nooit in een simpel berichtje van 140 tekens uitgelegd worden. Het idee alleen al. Of zou je dat anders aan kunnen pakken?

"Misschien zou ik een lijst kunnen maken van alles wat me bezig houdt," dacht ze bij zichzelf. En daar misschien iets uithalen? Of alles gaan ordenen van "dit is echt belangrijk" naar "wat zeur je nu eigenlijk?"

Het sprak haar nog niet echt aan, maar misschien moest ze het toch maar een kans geven. Echt kwaad kon het ook niet en Miriam had het toch wel goed gemeend. Die wilde oprecht helpen. En dan was het ook niet aardig en een beetje ondankbaar om er niets mee te doen.

Het maken van de lijst viel niet mee. Uiteindelijk viel er veel af, dat eigenlijk alleen op wat actie wachtte om het af te ronden, zodat het van de lijst afkon. Frieda bedacht dat dat soort problemen niet op de lijst thuishoorden. Tot haar verbazing bleef er niet eens veel over, nadat ze een soort actielijst gemaakt had van zaken die snel en gemakkelijk oplosbaar waren.

Ja, er waren nog een paar best moeilijke kwesties. Maar die sprongen nu goed naar boven, ook al omdat er niet veel andere dingen meer waren die aandacht vroegen. Het zou een stuk gemakkelijker worden om daarop te concentreren en elk punt goed aan te pakken en echt binnen haar bereik op te lossen. Eigenlijk was dit best een soort van eye-opener.

"Ik ga structuur brengen in mijn problemen en in wat ik denk dat mijn problemen zijn," las Miriam een paar dagen later in het Twitterbericht dat Frieda haar gestuurd had. Met een hele serie vrolijke emoji's er achter.

We gaan out-of-the-box-denken

Iedereen heeft het altijd over out-of-the-box-denken, als we het hebben over zaken als creatief denken. Maar wat is dat out-of-the-box-denken nu eigenlijk, als we eens bij dat opmerkelijke begrip stilstaan. Over wat voor doos hebben we het dan? Wat zit er in? Of is die doos leeg en moet die ergens mee gevuld worden? Eigenlijk is het typisch zo'n kreet die iedereen gebruikt, maar waar weinig mensen iets meer over weten te zeggen, dan het hanteren van de term.

Onze standaard denkdoos waar alles netjes zijn plekje op de hoeken heeft

Iemand die er wel degelijk eens naar gekeken heeft, is Charles Hale in het boek "Ontgrendel je creativiteit". Hij bekijkt de box van binnenuit. En dat lost ook direct het probleem op, wat er dan wel in de doos zit, want dat zijn we gewoon zelf. Wij zitten in een doos. En kijken vanuit die doos naar buiten. Daarbij zijn we in ons kijken begrensd door de 8 hoekpunten, die ieder staan voor iets, dat ons gezamenlijk tot een bepaalde persoon maakt.

Volgens Hale staan de hoekpunten van de doos voor cultuur, opvoeding, scholing, opleiding, geloof en overtuiging, taal, milieu en tot slot werk. Al deze acht punten, de hoekpunten van de doos, bepalen onze manier van denken. Ze zijn historisch gegroeid in ons brein, vaak omdat ze altijd al aanwezig waren of in de loop van ons leven op ons pad gekomen zijn. Hale noemt dit onze denkdoos en die term dekt inderdaad aardig de lading.

Het is zelfs te verdedigen dat deze denkdoos een andere benaming voor onze comfortzone is. Want binnen de doos is alles bekend en vertrouwd. Het is het gebied waar we ons thuis voelen. Maar dat wordt anders, als we aan de hoekpunten gaan rommelen. Dan verandert de doos. De mooie rechthoekige vorm gaat veranderen. De gebruikelijk vorm gaat verdwijnen.

Stel dat we bijvoorbeeld een andere opleiding gaan volgen. Opleiding is één van de hoekpunten van de doos. Dat hoekpunt zal gaan veranderen. Het komt meer naar buiten te liggen, want we leren meer en krijgen daardoor meer inhoud. Daardoor verandert onze hele doos. Er ontstaat een uitstulping naar buiten toe. Of soms naar binnen en dan is het meer een deuk dan een uitstulping.

Door het volgen van opleidingen ontstaat er een uitstulping aan de doos

Of stel dat we anders gaan denken over culturele aspecten in de maatschappij. We gaan denkbeelden achter ons laten, die we inmiddels als achterhaald zijn gaan beschouwen. Daardoor krimpt die hoek als het ware. En weer verandert de vorm van de doos, maar nu met een deuk. En in de loop van je leven zal de doos constant van vorm veranderen. En er daardoor voor zorgen, dat je ook anders tegen zaken in het leven aan gaat kijken.

Anders denken over cultuur zorgt juist voor een beweging naar binnen toe. Je mag dat een soort van deuk noemen

Out-of-the-box denken is een soort van interne visualisatie van dit proces. Het is het constant veranderen van de hoekpunten. Van die acht punten die ons leven zo mooi bepalen. Op zich een heel interessant concept.

De term out-of-the-box denken komt in deze visie van Hale dus meer neer op het veranderen van de vorm van de doos. Maar we komen zelf niet uit de doos. We veranderen wel constant alle beperkingen die we onszelf al dan niet bewust hebben aangeleerd.

Maar een vorm van beperking blijft altijd aanwezig. Hooguit komt deze zo ver van ons af te liggen, dat deze ons niet meer raakt.

En is onbeperkt denken eigenlijk niet ongeveer hetzelfde als creatief denken?

Antwerpen

We zijn met het vorige artikel over out-of-the-box denken toch al over allerlei persoonlijke grenzen heen gegaan. dus waarom niet eens over een landsgrens heen? Trouwens, we zijn toch allemaal Europeaan tegenwoordig? Die denken niet meer in termen van landsgrenzen.

Antwerpen is dan nu geen Nederland meer, vroeger waren de grootste delen van Nederland en België wel degelijk één land. Vandaar waarschijnlijk ook dat veel Nederlanders zich heel vertrouwd en thuis voelen in Antwerpen. En dus hoort een stad als Antwerpen ook wel degelijk in deze rubriek thuis.

www.jetjesdag.nl | Nicolaas/S fotografie | Antwerpen. Net anders en toch zo vertrouwd voor de Nederlander |

Hebben jullie mijn mooie bewegende gifjes gezien? Morgen ga ik er mee verder, met uiteraard weer een fictie en een non fictie verhaal.

Colofon

Jetje's dag verschijnt in principe elke werkdag. Deze publicatie wordt uitgegeven door Henriëtte Sibie samen met Team Jetje, een ondersteunend team met een wisselend aantal medewerkers.

Bijdragen

Mocht je ook eens een bijdrage aan Jetje's dag willen leveren, dan is dat altijd mogelijk. Er zijn geen kosten aan verbonden, maar er is ook geen sprake van een vergoeding. Het geeft wel een leuke exposure want het weblog wordt goed gelezen. Een verwijzing naar je eigen website of weblog is altijd toegestaan. Affiliatelinks zijn niet toegestaan.

Bij belangstelling of vragen kun je altijd contact opnemen en dan kijken we graag samen met jou wat er mogelijk is. En dat is best veel.