17 maart 2022. Jetje zoekt dingen die aandacht nodig hebben

		Sommige mensen en dingen vragen actief om aandacht en bij andere zaken zien we zelf dat er aandacht nodig is;
		Van zondernemer naar ondernemer;
		De Luchtfietser ziet geen democratie meer in Nederland.

Alles kan aandacht vragen

Alles en iedereen kan aandacht vragen. Kleine kinderen bijvoorbeeld. Of juist ouderen. Reclamemakers. Of politici. Allemaal proberen ze actief onze aandacht te krijgen. Waar we al dan niet op kunnen reageren. Maar er zijn ook andere zaken die meer passief onze aandacht vragen. Dat zijn zaken waarvan we zelf weten dat we er iets mee moeten. Een auto of bijvoorbeeld een huis.

Een huis is een ding, volgens sommige mensen. Volgens anderen is het je thuis. Weer anderen beleggen er hun overtollige geld in. Maar het is onder normale omstandigheden wel de voornaamste plek waar je leeft. Waar je de meeste dingen meemaakt. Waar je gelukkige momenten en vervelende, droevige momenten ervaart. Voor jezelf en samen met anderen. En dat geeft dat heel veel in dat huis onbedoelde herinneringen geeft. Herinneringen die soms aan de kleinste dingen gehecht blijken te zijn. Om die herinneringen niet te verstoren laten mensen hun huis vaak heel lang hetzelfde.

Zo'n huis kan ook jarenlang hetzelfde zijn, maar je kunt dan plotseling het gevoel hebben dat het wel eens een keertje aandacht van je nodig heeft. Als je goed kijkt, dan zitten er toch wel heel wat kale plekjes op het schilderwerk. Dan blijken er meer scheurtjes in het houtwerk te zitten, dan je van een afstand op het eerste gezicht zou zeggen. En dan realiseer je je, dat het vertrouwde huis toch aan het nodige onderhoud toe is, wil je er nog een tijdlang zorgeloos in kunnen wonen. Het huis heeft je aandacht nodig.

Maar je praat dan wel over een flinke klus. Want als je eenmaal gaat beginnen, dan blijkt vaak niet alleen het schilderwerk en het behang je aandacht te vragen, maar ook het interieur. Het meubilair is niet zo best meer, zo blijkt dan ook steeds vaker. Dus ook de meubels gaan we vervangen of minimaal een grote beurt geven, zodat het weer een tijdje mee kan.

Zeker behangen en schilderen zijn geen dingen die je snel even doet. Van het grootste belang is de ondergrond, want die bepaalt toch voor een groot deel hoe je eindresultaat er uit komt te zien. Daarnaast is de hechting van belang. Niet alle verfsoorten hechten even lekker op elkaar. Dus we beginnen met preparatie. En de eerste stap is dan om de omgeving te beschermen.

Afplakband op de ruiten om die schoon te houden, bijvoorbeeld. Het heeft nog niet veel met het eigenlijke schilderen te maken, maar het zorgt er wel voor dat alles straks mooi strak gelijnd is. En dat is ook wat waard.

De grondverf zorgt voor de ondergrond en de hechting er op. Het is aantrekkelijk om de grondverf over te slaan, maar dat is niet aan te raden. Het zorgt ook voor een gelijkmatiger en gladdere ondergrond. Ook al voelt het soms aan als extra werk, waar je niet op zit te wachten. En dan, als je dus al heel wat werk verzet hebt, kan de eerste laag verf er op.

Als het klaar is, geeft het altijd een vreemd gevoel. Het is het vertrouwde huis nog wel, natuurlijk. Maar ergens ook weer niet. Een deel van de herinneringen is namelijk gewist. En moet vervangen worden door nieuwe. En dat gebeurt natuurlijk ook. Maar dat kost tijd.

Dat geeft een tijdlang een wat vervreemdend effect. Zou dat een reden zijn, waarom mensen het onderhoud lang uitstellen? Totdat het zo ver gaat, dat het echt aandacht nodig heeft?

De wereld van de zondernemer

Er zijn nogal wat zondernemers in de wereld, waar nooit iets uit voortkomt. Deze personen willen ondernemer zijn, misschien houden ze dat beeld ook nog wel op naar buiten, maar ze missen toch de "magische vonk" die nodig is om er op uit te gaan en de wereld te veranderen.

Wat doet de zondernemer verkeerd?

Een interessante vraag is dan natuurlijk, wat het verschil is tussen deze misschien goedwillende, maar mislukkende ondernemers en degenen die in staat zijn om met een doorslaggevende innovatie te komen? Wat doen die zondernemers dan eigenlijk verkeerd?

Teveel praten

Veel mensen hebben prima ideeën voor verschillende apps, websites of producten. Maar de fout die ze dan maken, is om er ieder die het maar horen wil alles over te vertellen. Niet omdat er problemen kunnen ontstaan met intellectueel eigendom en dergelijke, maar omdat het duidelijk het soort mensen is dat aan het "ondernemer spelen" is. Ze praten en praten over wat ze zouden willen en kunnen. Maar ze gaan het nooit daadwerkelijk doen. Dus doe iets in plaats van er over te praten.

Te weinig praten

Aan de andere kant hebben we het tegenovergestelde type. Ze hebben een idee en zijn er van overtuigd dat dit het beste idee in de wereld is. Meer mag die wereld er niet van weten. Deze persoon weigert om ook maar iemand te vertellen wat hij aan het doen is en wat dan ook niet zo vreemd is, is dat hij de grootste moeite heeft om steun te vinden voor zijn plannen. En dat het een wereldidee is? Dat gelooft niemand. Want niemand weet wat het idee exact is.

Wantrouwen heeft een grens

Als je medewerkers of je omgeving niet durft te vertellen wat je doet, dan is dat ronduit beledigend voor deze groep. Je vertrouwt ze kennelijk niet. En ze weten ook, dat er ideeën aan de lopende band bedacht worden. Maar dat het op de uitvoering aan komt of het een succes gaat worden of niet. Dus zet je over de argwaan heen en pak alle hulp die je maar kunt krijgen.

Streven naar perfectionisme

Heb je een idee dat best wel wat risico in zich heeft dan moet je er zo snel mogelijk op uit gaan en het realiseren. De grootste fout die je hier kunt maken, is jaren besteden aan perfectie. En aan het inhuren van allerlei deskundigen als ontwerpers en juristen om het toch maar tot in de kleinste puntjes perfect te regelen.

Je break-evenpunt ligt te ver weg

Deze aanpak vraagt in de voorbereiding veel te veel tijd en geld om ooit een succes te kunnen worden. En je break-evenpunt, het moment waarop je uitgaven en inkomsten elkaar in evenwicht houden, ligt erg ver in de toekomst. Met het grote risico dat je je break-evenpunt nooit gaat halen en alles verliest wat je er in gestoken hebt.

Zorg voor een zogenaamd Minimal Viable Product

In plaats daarvan moet je alles op alles zetten om een zogenaamd MVP op korte termijn te realiseren. De afkorting MVP staat voor Minimal Viable Product en is het product dat aan de minimale eisen voldoet om goed te kunnen werken. Je zou het als een ruwe versie van je uiteindelijke product kunnen zien, die heel geschikt is om te kunnen testen om te zien of er klanten voor zijn. Als het dan geld op gaat leveren, dan kun je meer in het product gaan investeren. Zo niet, dan ga je verder met een volgend project, zonder dat het je al te veel geld en tijd heeft gekost.

Misluk snel!

Het is niet voor niets, dat wordt aangeraden om in het zaken doen altijd "zo snel mogelijk te mislukken." Dat is heel leerzaam, er is tijd om te herstellen en terug te komen. En het voorkomt enorme kosten.

De luchtfietser gaat stemmen

Overal waar Uw luchtfietser gisteren omlaag keek zag hij de vreugde van de burgers, die hun "feest van de lokale democratie" aan het vieren waren. In optocht trok men naar het stemlokaal, de enveloppe met de felbegeerde uitnodiging van de gemeente in hun hand.

Men was blij en vol van alle geweldige beloften die al de kandidaten gedaan hadden en die ze zeker in deze periode na zouden gaan komen. Niet, dat er iemand was die daar enig geloof aan hechtte. Zo stevig zijn de beloften van een politicus nu ook weer niet. Daar weten we ook op landelijk niveau alles van.

Ooit was Nederland een democratie, waarbij iedereen mee kon doen. Of zelfs mee moest doen, want er was een opkomstplicht. We kozen bekwame kandidaten voor kamer en gemeenteraad en gingen er van uit, dat die in het belang van het land en van onszelf hun werk deden. Dat was een vanzelfsprekend iets.

Op een gegeven moment veranderde dat. Sommige partijen besloten dat anderen niet meer met hen mee mochten doen. Want die anderen deugden onvoldoende. Een prima reden om die partijen uit te sluiten, ook al hebben ze samen 1,6 miljoen kiezers achter zich. Kiezers die dus vooraf al weten, dat hun vertegenwoordigers die zij wél vertrouwen, niet mee zullen mogen doen.

Of je het met de buitengesloten partijen eens bent of niet, doet er daarbij niet toe. Maar dit besluit van de deugende mensen was hét moment, dat Nederland ophield een echte democratie te zijn en begon er een nieuw tijdperk. Het tijdperk van de schijndemocratie.

Een tijdperk dat gekenmerkt werd door vertegenwoordigers die vergaten dat ze gekozen waren en nog voornamelijk in het eigenbelang en het partijbelang geloofden. Iedereen kende iedereen en men hield elkaar in het zadel. Je kunt elkaar toch nog wel eens nodig hebben, nietwaar? In de verte lonkt een baantje in het luilekkerland van Europa in Brussel waar het goed graaien is.

Van echte vertegenwoordigers van het kiezende volk was geen sprake meer. En de toch al rammelende democratie werd nog verder uitgehold. Bij Op1 en Jinek op televisie komen, om daar aan je imago te werken, dat werd pas belangrijk. Verder eigenlijk niets.

Eigenlijk is het best verbazend, dat er nog zoveel mensen de moeite nemen om hun stem uit te gaan brengen, omdat je eigenlijk wel weet, dat het een vrij zinloze onderneming is. Nou ja, wellicht gaat Nederland ooit weer op een democratie over. Dan weten we nog hoe het moet.

Zoutkamp aan de Lauwerszee

Op de lagere school leerden wij nog topografie met een blinde kaart. Zo'n landkaart met rondjes als plaatsen en hoe groter het rondje, hoe meer inwoners de plaats had. Je begon met de provincie Groningen. En dan leerde je een stuk of 20 plaatsnamen uit je hoofd, die je dan op die blinde kaart aan kon wijzen. Ik weet de volgorde niet meer, alleen de laatste weet ik nog, namelijk Zoutkamp.

Het leuke van dat stampen van plaatsnamen was, dat je je er helemaal niets bij voor kon stellen. Hoe zou zo'n plaats er uit zien? Aan foto's deed men niet, laat staan aan de gebruikelijke media van tegenwoordig.

Zoutkamp was een vissersdorp aan de Lauwerszee. Een wat zware benaming van een soort uitstulpsel van de Waddenzee. Dus het zal toen in Zoutkamp best wel naar vis geroken hebben. Met een haven vol vissersschepen? Ach, met een beetje fantasie kom je een eind. Inmiddels is die Lauwerszee afgedamd en grotendeel drooggevallen. Het vissersdorp Zoutkamp kan de Waddenzee nog wel bereiken via het ontstane Lauwersmeer.

En dan kom je er op een vakantie eens bij toeval terecht. En weet je eindelijk hoe de wereld er in Zoutkamp uit ziet. Hoe de Zoutkampers hun leven doorbrengen en inrichten. Met inderdaad één of twee vissersschepen, maar verder vooral veel jachten, zeilboten en andere watersportvaartuigen.

Nou, daar kan ik nu in elk geval over meepraten.

Colofon

Jetje's dag verschijnt in principe elke werkdag. Deze publicatie wordt uitgegeven door Henriëtte Sibie samen met Team Jetje, een ondersteunend team met een wisselend aantal medewerkers.

Bijdragen

Mocht je ook eens een bijdrage aan Jetje's dag willen leveren, dan is dat altijd mogelijk. Er zijn geen kosten aan verbonden, maar er is ook geen sprake van een vergoeding. Het geeft wel een leuke exposure want het weblog wordt goed gelezen. Een verwijzing naar je eigen website of weblog is altijd toegestaan. Affiliatelinks zijn niet toegestaan.

Bij belangstelling of vragen kun je altijd contact opnemen en dan kijken we graag samen met jou wat er mogelijk is. En dat is best veel.