1 Februari 2022. Het Chinese nieuwjaar
|
Het Chinese nieuwjaar heeft geen vaste kalenderdatum, maar is afhankelijk van de maanstand; |
||
|
Het Chinese nieuwjaar duurt veel langer dan bij ons en kent een groot aantal rituelen; |
||
| Wat zien we nu eigenlijk op een foto of schilderij?. |
 |
| Appelflappen bakken hoort natuurlijk bij ons oud- en nieuw, nietwaar? |
Een andere manier om oud- en nieuw te vieren
Niet iedereen viert oud- en nieuw met het afsteken van sterretjes (https://jetjesdag.blogspot.com/2022/01/oud-is-weg-nieuw-is-gekomen.html), oliebollen, appelflappen en een oudejaarsconference op de televisie. Om daarna een grote hoeveelheid illegaal vuurwerk de lucht in te schieten, waarbij de overheid de illusie heeft dat men het verbod in de hand heeft. De Chinezen doen dat heel wat anders met hun Chinees Nieuwjaar.
 |
| Een prachtig gemaakte,kleurige draak wordt meegevoerd |
Het Chinees Nieuwjaar heeft geen vaste datum zoals bij ons, maar begint ergens tussen 21 januari en 20 februari. Om exact te zijn op de tweede nieuwe maan na de kortste winterdag (21 december). Het is dus geen vaste kalenderdatum, net zomin als bijvoorbeeld Pasen dat hier is.
 |
| Chinees nieuwjaar is een feest voor oud en jong |
En het duurt ook wat langer dan één avond en een dag. Twee weken lang zijn er verschillende feestdagen. Deze periode wordt afgesloten met het lampionnenfestival als er weer een volle maan aan de hemel staat. In die periode worden een groot aantal rituelen afgewerkt.
 |
| Sommige draken zijn zo groot, dat er wat hulp nodig is om ze te tillen |
Een belangrijk aspect bij het Chinees Nieuwjaar is dat het met een schone lei moet beginnen. Dat vraagt wat voorbereiding. Daar beginnen Chinezen al weken van tevoren met het grondig reinigen van hun woning. Ze kopen nieuwe schoenen en kleren om in het nieuwe jaar te gaan dragen.
 |
| Het feest is niet alleen voor Chinezen |
Maar een interessant aspect is ook, dat men gaat proberen om ruzies bij te leggen. En de Chinezen proberen om hun schulden af te lossen. Het idee hier achter is het bestaan van een "Keukengod". Deze brengt een verslag over het huishouden in het afgelopen jaar uit aan de Hemelgod. En dus moet je zorgen dat je alles goed in orde hebt.
 |
| Een danser met een leeuwenkop in de optocht |
Naast het afwerken van dit soort rituelen wordt er ook feest gevierd. Er worden optochten gehouden en er worden tijdens die optochten allerlei dansende draken meegevoerd, vaak heel kunstig gemaakt. Dansers die meedansen in de optocht dragen allerlei leeuwenmaskers. De meeste rituelen hebben te maken met het krijgen van geluk en overvloed.
 |
| Nog een kleurig leeuwenkostuum |
Niet alleen met optochten, draken en leeuwen wordt er feest gevierd. Dat gebeurt ook in de huiselijke kring. Er komt traditioneel een groot diner voor de hele familie. Daarbij worden negen gerechten geserveerd. Het getal negen speelt een belangrijke rol bij het Chinees nieuwjaar. Het getal verwijst naar de eeuwigheid. Ook deelt men zoete gebakjes van rijstebloem uit aan iedereen die ze maar hebben wil. En men deelt rode envelopjes met een bedrag aan geld uit, meestal aan kinderen en ongetrouwde mensen
 |
| Nog een stuk van een gouden draak |
En natuurlijk is er vuurwerk. Heel veel vuurwerk. En dat heeft dezelfde betekenis als hier in Nederland, namelijk om kwade geesten mee te verjagen.
 |
| De politie houdt een oogje in het zeil |
De foto's zijn gemaakt in Washington DC in Chinatown.
 |
| En de appelflappen zijn inmiddels gebakken |
Wat zien we nu eigenlijk?
Stel iemand maakt een foto van de spoorbrug bij Dordrecht en plaatst die op een punt waar anderen hem kunnen zien. Op Facebook bijvoorbeeld. Veel mensen zeggen dan iets in de geest van "Kijk, dat is de spoorbrug bij Dordrecht". Dat lijkt voor de hand te liggen, maar strikt genomen is het niet helemaal waar.
Wat we zien is de vastgelegde visie van de fotograaf die op dat bepaalde moment de foto maakte. Meer niet. Het is een interpretatie. De brug zelf kunnen we alleen zo zien als we op dat zelfde moment naast de fotograaf gestaan zouden hebben.
Stel dat er nog een fotograaf naast gestaan zou hebben, die ook een foto maakte. Dan krijgen we een tweede visie op dezelfde brug. De brug is onveranderd. Alleen de visie van de fotograaf is een andere.
Nu zijn spoorbruggen vrij neutrale bouwwerken waar we niet veel op vóór of tegen kunnen hebben. Maar bij personen ligt dat heel anders. Stel dat we twee politici moeten fotograferen. Eentje waar we het helemaal mee eens zijn, die we bewonderen en die we op een voetstuk zetten. En de ander is een politicus waarvan we vinden dat deze vandaag nog vertrekken moet, vanwege zijn verwerpelijke ideeën. Dan zal een fotograaf of kunstenaar deze persoon heel anders vastleggen. Dat is logisch.
Zien we dan later in de krant een portretfoto van deze politicus, dan zien we niet alleen de persoon, maar ook de visie en de politieke mening van de fotograaf in de foto terug. En ook de kijker naar de foto zal een mening over de politicus hebben. Een mening die door de foto versterkt of juist afgezwakt zal worden.
Elke keer dat we zelf naar een foto kijken, moeten we ons er van bewust zijn, dat de fotograaf juist deze opname geselecteerd heeft uit een oneindig aantal andere mogelijke manieren om de opname te maken. En hij heeft om een alleen voor hem bekende reden juist voor dit standpunt gekozen.
Uiteraard geldt dit alles niet alleen voor fotografen. Het geldt ook voor kunstenaars. Misschien geldt het daar nog wel sterker, omdat daar niet alleen visie meespeelt, maar ook nog eens de beheersing van de techniek om die visie vastgelegd te krijgen.
Waarom is dit nu van belang, zul je je afvragen. Heel simpel. Het menselijk brein reageert zeer sterk op afbeeldingen. Een baby bekijkt zijn wereld en kan slechts op wat hij ziet reageren. Een andere vorm van waarnemen heeft een baby nog niet. Maar ons brein wordt dus wel vanaf de eerste dag dat we op de wereld zijn getraind, om iets te zien en daar conclusies aan te verbinden.
En
dat waarnemen en conclusies verbinden blijven we de rest van ons leven doen. Dat betekent ook dat fotografen
en kunstenaars met hun beelden in hoge mate ons wereldbeeld bepalen. Willen we een brede
visie ontwikkelen op de wereld, dan zullen we veel studie moeten maken
van afbeeldingen in de breedste zin van het woord en liefst van zoveel
mogelijk verschillende makers.
Daar komt nog bij dat iedereen ook zelf nog eens een eigen manier van interpreteren heeft. Die manier komt voor uit onze eigen ontwikkeling, opvoeding, opleiding, de omgeving waar we in opgroeien en nog tientallen zo geen honderden andere invloeden.
Als we al deze punten samenvatten, dan is het niet meer dan logisch dat iedereen totaal anders naar een foto of een kunstwerk kijkt. En er dus totaal andere conclusies aan verbindt. Wat de ene persoon geweldig vindt, vindt de andere maar helemaal niets. En eigenlijk is dat dus niet meer dan logisch.
Wat zien we nu eigenlijk?
Stel iemand maakt een foto van de spoorbrug bij Dordrecht en plaatst die op een punt waar anderen hem kunnen zien. Op Facebook bijvoorbeeld. Veel mensen zeggen dan iets in de geest van "Kijk, dat is de spoorbrug bij Dordrecht". Dat lijkt voor de hand te liggen, maar strikt genomen is het niet helemaal waar.
Wat we zien is de vastgelegde visie van de fotograaf die op dat bepaalde moment de foto maakte. Meer niet. Het is een interpretatie. De brug zelf kunnen we alleen zo zien als we op dat zelfde moment naast de fotograaf gestaan zouden hebben.
Stel dat er nog een fotograaf naast gestaan zou hebben, die ook een foto maakte. Dan krijgen we een tweede visie op dezelfde brug. De brug is onveranderd. Alleen de visie van de fotograaf is een andere.
Nu zijn spoorbruggen vrij neutrale bouwwerken waar we niet veel op vóór of tegen kunnen hebben. Maar bij personen ligt dat heel anders. Stel dat we twee politici moeten fotograferen. Eentje waar we het helemaal mee eens zijn, die we bewonderen en die we op een voetstuk zetten. En de ander is een politicus waarvan we vinden dat deze vandaag nog vertrekken moet, vanwege zijn verwerpelijke ideeën. Dan zal een fotograaf of kunstenaar deze persoon heel anders vastleggen. Dat is logisch.
Zien we dan later in de krant een portretfoto van deze politicus, dan zien we niet alleen de persoon, maar ook de visie en de politieke mening van de fotograaf in de foto terug. En ook de kijker naar de foto zal een mening over de politicus hebben. Een mening die door de foto versterkt of juist afgezwakt zal worden.
Elke keer dat we zelf naar een foto kijken, moeten we ons er van bewust zijn, dat de fotograaf juist deze opname geselecteerd heeft uit een oneindig aantal andere mogelijke manieren om de opname te maken. En hij heeft om een alleen voor hem bekende reden juist voor dit standpunt gekozen.
Uiteraard geldt dit alles niet alleen voor fotografen. Het geldt ook voor kunstenaars. Misschien geldt het daar nog wel sterker, omdat daar niet alleen visie meespeelt, maar ook nog eens de beheersing van de techniek om die visie vastgelegd te krijgen.
Waarom is dit nu van belang, zul je je afvragen. Heel simpel. Het menselijk brein reageert zeer sterk op afbeeldingen. Een baby bekijkt zijn wereld en kan slechts op wat hij ziet reageren. Een andere vorm van waarnemen heeft een baby nog niet. Maar ons brein wordt dus wel vanaf de eerste dag dat we op de wereld zijn getraind, om iets te zien en daar conclusies aan te verbinden.
En dat waarnemen en conclusies verbinden blijven we de rest van ons leven doen. Dat betekent ook dat fotografen en kunstenaars met hun beelden in hoge mate ons wereldbeeld bepalen. Willen we een brede visie ontwikkelen op de wereld, dan zullen we veel studie moeten maken van afbeeldingen in de breedste zin van het woord en liefst van zoveel mogelijk verschillende makers.
Daar komt nog bij dat iedereen ook zelf nog eens een eigen manier van interpreteren heeft. Die manier komt voor uit onze eigen ontwikkeling, opvoeding, opleiding, de omgeving waar we in opgroeien en nog tientallen zo geen honderden andere invloeden.
Als we al deze punten samenvatten, dan is het niet meer dan logisch dat iedereen totaal anders naar een foto of een kunstwerk kijkt. En er dus totaal andere conclusies aan verbindt. Wat de ene persoon geweldig vindt, vindt de andere maar helemaal niets. En eigenlijk is dat dus niet meer dan logisch.
Morgen is het Groundhogday. En dat bepaalt hoe lang de winter nog gaat duren!Colofon
Jetje's dag verschijnt in principe elke werkdag. Deze publicatie wordt uitgegeven door Henriëtte Sibie samen met Team Jetje, een ondersteunend team met een wisselend aantal medewerkers.
Bijdragen
Mocht je ook eens een bijdrage aan Jetje's dag willen leveren, dan is dat altijd mogelijk. Er zijn geen kosten aan verbonden, maar er is ook geen sprake van een vergoeding. Het geeft wel een leuke exposure want het weblog wordt goed gelezen. Een verwijzing naar je eigen website of weblog is altijd toegestaan. Affiliatelinks zijn niet toegestaan.
Bij belangstelling of vragen
kun je altijd contact opnemen en dan kijken we graag samen met jou wat
er mogelijk is. En dat is best veel.
Jetje's dag is op vele manieren te bereiken:
Alle foto's uit Jetje's dag staan op Pinterest
Kleinere berichten, foto's, kunstwerken etc. staan hier
Zoekt u een begrip uit de kunst? Een kunstenaar? Een kunststroming? Klik hier
Meer onderwerpen vinden? Gebruik de index!
Jetje kijkt kunst. Onder die titel een interessant EN leesbaar verhaal op je blog, een kunst op zich om dat beiden te verenigen. Het lukt niet veel mensen om dat zo helder op te schrijven.
BeantwoordenVerwijderenMet nieuwjaar heb ik ongeveer niks, het wordt in mijn geval gewoon januari en vuurwerk hoeft voor mij niet, zielig voor de beestjes. Maar elk zijn eigen lol, dat ook wel weer. Je moet er wel de lol van inzien en vooral beleven.
Het Chinese nieuwjaar heeft wel wat weg van het carnaval hier in het zuiden vind ik. Nou willen een aantal verlichte geesten carnaval alleen toestaan als men dan op z'n plek blijft zitten. Beetje je hersenen verlichten lijkt me niet overbodig bij dat soort ideetjes.