27 oktober. De dag na Jetje's verjaardagsfeest
|
Het beeld van wat nu eigenlijk oud is, veranderde over de tijd nog wel eens; |
||
|
Dat is blijvoorbeeld toegang tot de seniorenbus als je 55 wordt; |
||
|
Maar dan moet je natuurlijk nog wel even doorwerken tot je 67e. |
27 oktober. Weer een jaartje ouder...
Zo, dat was weer een uitputtend verjaardagspartijtje. Nog even wat rommel opruimen, de lege flessen in de glasbak en ik kan er weer 364 dagen tegen. Ach, hoe zeggen ze dat ook al weer: "Mensen die heel veel jarig zijn worden ook heel oud." Nou, dat zal dan wel zo zijn.
Saaie, grijze, wat sombere mensen die het beste gehad hadden
Ik weet niet of jullie dat ook hebben, maar ik voel mij helemaal niet zo oud. Toen ik vroeger (daar heb je dat rotwoord al!) naar oudere generaties keek, zo rond de zestig en ouder, dan had ik echt oude mensen voor ogen.
Mensen die een bepaald gedrag vertoonden, een wat sombere en saaiere manier van kleden lieten zien. Laat ik het eens heel onaardig zeggen "Ze straalden op een zekere manier uit, dat het beste deel er wat hen betreft wel op zat". Het was lastig hard te maken. Het was een gevoel, maar ik hoor van veel leeftijdsgenoten dat ze dat gevoel van toen wel herkennen.
Wat is eigenlijk oud?
Nu zie je nauwelijks nog verschil tussen iemand van 40, 50 of 60, of het moeten wat lichamelijke zaken zijn. De veranderingen in het lichaam houd je niet tegen en de zwaartekracht werkt ook voor iedereen. Daar moet je geen punt van maken. Maar ik sta op mijn 63e nog heel vaak voor de camera en voor een keer poseren als kunstmodel ga ik ook absoluut niet opzij. Dat zou voor de generaties voor mij toch echt heel anders gelegen hebben. Boven de 60 was je dan oud. Dan deed je zulke gekke dingen niet meer. Je accepteerde het zoals het was.
Verbetering onderlinge acceptatie
Gelukkig lijken op dat punt de tijden veranderd en ook de onderlinge acceptatie van de verschijnselen die bij het ouder horen is een stuk verbeterd. En daar ben ik blij om, want ik heb best nog veel plannen. Of die acceptatie buiten de groep zestig plussers ook zo groot is? Daar kom ik zo op terug.
25 jaar vooruit denken
Daar is tijd voor nodig. En dan zie je wel een verschil met vroeger. Als je veertig bent dan is 25 jaar vooruit denken iets vanzelfsprekends. Dan neem je gewoon een hypotheek met die looptijd. Waarom niet? Dan ben je pas 65 als die afgelopen is.
Nu ga ik naar die 65 toe. Als ik nu 25 jaar vooruit kijk, dan ben ik 88. Dat klinkt pas oud. Aan de andere kant, als ik kijk naar het aantal mensen dat ver in de 90 is en met veel plezier achter de schildersezel staat en het hoogste woord heeft, dan vraag ik mij af waar ik me druk over maak.
En 25 jaar achteruit denken
Kijk je in plaats van 25 jaar vooruit, 25 jaar terug, dan waren de kinderen net naar de peuterzaal. Als je dan ziet wat er allemaal in die jaren gebeurd is, dan kan er in de komende jaren ook nog ongelofelijk veel gebeuren.
Getverderrie, een bejaarde
En toch kost dat meer moeite om je daar iets bij voor te stellen. Is dat rationeel? Nee, waarschijnlijk niet. Het is puur emotie. De emotie van het ouder worden. De emotie die ingepeperd wordt door duizenden reclames, die ouder worden afschilderen als een rampzalig iets, waarbij de afgrijselijke gevolgen met allerlei hulpmiddelen en smeersels de kop ingedrukt moeten worden. "Oud is kwalijk en lelijk. Oud hoort beslist niet", zo roepen die reclames me de hele dag toe.
Intocht van de grijze plaag
En dan is er nog een overheid die het maar heeft over het gevaar van vergrijzing. Alsof ouderen een soort plaag en een groot gevaar voor de samenleving vormen. Een bedenkelijke groep die wel tot hun 67e door moet werken, maar verder zouden ze er niet moeten zijn. Waarom niet? Omdat ze de samenleving volgens de overheid wel erg veel geld kosten met al hun kunstheupen, gehoorapparaten en van overheidswege verstrekte looprekjes...
Een krankzinnige karikatuur die alleen maar uit de van elke realiteit losgezongen Haagse kaasstolp kan komen. Over loszingen van autoriteiten gesproken: Op mijn 55e verjaardag kreeg ik twee brieven. Eentje dat ik vanaf nu tegen gereduceerd tarief met de seniorenbus mee mocht rijden en eentje dat ik een verhoogd toilet aan kon vragen, dat dan zonder kosten geïnstalleerd zou worden. Ik was voor de autoriteiten duidelijk oud aan het worden.
Negeren lijkt het beste
Het beste lijkt me maar, om het allemaal volkomen te negeren en naast me neer te leggen. En eerst maar eens kijken naar de rest van de week. Een familielid van boven de zestig had er destijds een duidelijke mening over: "Laat leeftijd de pest maar krijgen". Misschien een wat platte, maar wel heel duidelijke en begrijpelijke mening.
En eigenlijk best wel een goed uitgangspunt ook.
Ik denk dat ik dat maar ga doen.
Colofon
Jetje's dag verschijnt in principe elke werkdag. Deze publicatie wordt uitgegeven door Henriëtte Sibie samen met Team Jetje, een ondersteunend team met een wisselend aantal medewerkers.
Bijdragen
Mocht je ook eens een bijdrage aan Jetje's dag willen leveren, dan is dat altijd mogelijk. Er zijn geen kosten aan verbonden, maar er is ook geen sprake van een vergoeding. Het geeft wel een leuke exposure want het weblog wordt goed gelezen. Een verwijzing naar je eigen website of weblog is altijd toegestaan. Affiliatelinks zijn niet toegestaan.
Bij belangstelling of vragen
kun je altijd contact opnemen en dan kijken we graag samen met jou wat
er mogelijk is. En dat is best veel.
Jetje's dag is op vele manieren te bereiken:
Alle foto's uit Jetje's dag staan op Pinterest
Kleinere berichten, foto's, kunstwerken etc. staan hier
Zoekt u een begrip uit de kunst? Een kunstenaar? Een kunststroming? Klik hier
Meer onderwerpen vinden? Gebruik de inhoudsopgave!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten