25 nov 2021. Dag van de onderdrukking van de vrouw

		Geweld tegen vrouwen is in grote delen van de maatschappij, ook in het zo ontwikkelde westen, niet uit te roeien;
		Naast fysiek geweld speelt een psychologische vorm een minstens zo grote rol;
		Volgens de columnist is het gezwier en gezwaai van de regering één van de voornaamste bronnen van alle huidige problemen.

Iets over vandaag

Vandaag hebben we op Jetje's dag een onderwerp dat mij aangeraden werd om iets mee te doen. Dit vanwege het grote belang. 25 november is het namelijk de internationale dag tegen geweld tegen vrouwen. Eigenlijk vreemd dat je er in de media niet of nauwelijks iets over hoort en dan nog is het vaak in de vorm van een wat abstract, meer wetenschappelijk artikel.

Geweld heeft vele gezichten. Puur fysiek geweld, waaronder ik ook seksueel geweld wil rekenen, maar ook psychologisch geweld. Kleineren, achterstellen, geen kansen geven, niet serieus nemen als mens. Dat soort dingen, die zich misschien formeel geen geweld laten noemen, maar die beslist onaangenaam zijn voor de vrouwen in kwestie.

Met de eerste vorm van geweld heb ik alleen indirect wat ervaring in de vorm van een huishoudelijke hulp die ik ooit had en die regelmatig bont en blauw aan kwam. Haar man vond haar dom en dit was kennelijk de beste manier om haar wat bij te leren?

Maar verder gaat het niet. De tweede vorm, de psychologische aanpak komt mij echter maar al te bekend voor. En in het volgende artikel ga ik daar dan ook wat uitgebreider op in.

De dag van de onderdrukking van de vrouw

Op 25 november 2012 ondertekende Nederland het Verdrag inzake het voorkomen en bestrijden van geweld tegen vrouwen en huiselijk geweld. Een thema dat de Verenigde Naties wereldwijd op de kaart wilde zetten. Een thema ook, waarvan je zou verwachten dat het in de moderne wereld niet meer voorkomt, maar iedereen die deze illusie heeft moet maar eens om zich heen kijken.

Een groot probleem in dit geval is, dat de onderliggende ongelijkheid vooral religieus bepaald is, waardoor geen regering er de vingers aan zal durven branden. Want het onderdrukken van vrouwen is in bijna elke godsdienst een populaire bezigheid. Het begint vaak al met uitsluiting voor bepaalde bezigheden en beroepen. Een goed voorbeeld hiervan is de Katholieke kerk waar een vrouw van vrijwel alle functies in de kerk wordt buitengesloten.

Maar ook in veel richtingen binnen de protestante kerk is gelijkheid voor vrouwen heel ver te zoeken. Ik ben zelf opgegroeid in die wereld en ken het dus van binnen uit maar al te goed. Zo zag ik de situatie van mijn moeder, die een uitgesproken dienende rol had. Een rol die vooral bestond uit het bedienen van mijn vader. Hij heeft nooit zelf een kopje koffie van tafel gepakt. Dat werd hem door mijn moeder aangegeven. Misschien een kleinigheid, maar wel een typerend voorbeeld.

Mijn moeder had toen ze overleed een testament. Dit bevatte een clausule, dat mijn vader bevoegd was om alle door hem gewenste wijzigingen in dat testament aan te brengen. Wat het in feite als laatste wil volkomen waardeloos maakte. Zelfs na haar overlijden werd haar laatste wil niet gerespecteerd en uiteindelijk ging de gehele erfenis richting mijn vader. Zelfs de wettelijke bepalingen op het gebied van rechten van kinderen werden niet gerespecteerd.

Maandagochtend kreeg mijn moeder een bankbiljet waar ze het die week mee moest doen. Waarbij ze wel bij moest houden waar het geld aan uitgegeven was. Het zijn een paar kleine inkijkjes in een normaal gezin op de Veluwe in de 20e eeuw.

Waar geen sprake van was, was van huiselijk geweld. Dat niet. Maar het geweld thuis was niet zozeer fysiek maar psychologisch. De minderwaardigheid van een vrouw, zoals mijn vader die zag, was vaak stuitend. Uiteindelijk heb ik na het overlijden van mijn moeder de banden met hem verbroken.

Ik hoorde pas later via de notaris dat hij overleden was en hoewel dat inmiddels 15 jaar geleden is, weet ik toch op de dag van vandaag niet wat daar precies de oorzaak van was. Mijn beide broers hadden instructies dat niet mee te delen en houden zich daar strikt aan.

Het onderdrukken van vrouwen komt wereldwijd voor. Iedereen die het nieuws een beetje volgt of een wandeling door bepaalde wijken in de grote steden maakt, kan het met eigen ogen zien. In Nederland zal dat niet snel veranderen. De angst voor het aantasten van religieuze rechten, het niet politiek correct denken en de afhankelijkheid van de regering van religieuze splinterpartijen om maar in het zadel te kunnen blijven, zal er voor zorgen dat deze ongelijkheid waarschijnlijk nog heel lang voort zal duren

Er zijn ook in Nederland wel wat bewegingen gaande, maar die hebben vaak de neiging om van dit soort zaken een soort karikatuur te maken. En dan wordt het iets dat voor de meeste mensen doorschiet naar de andere kant en daardoor ook totaal niet effectief is. Ook van dat soort bewegingen hebben vrouwen naar mijn mening helemaal niets te verwachten.

Het klinkt allemaal wat somber, en dat is niets voor mij, zoals jullie weten, maar ik ben toch bang dat een oplossing nog vele generaties zal gaan duren. Een gedrag dat zich bij alle partijen in vele eeuwen muurvast heeft weten te zetten, los je niet in een paar jaar op.

En als je dan nog leest dat er landen zijn waar vrouwen die op durven treden na seksueel misbruik verdwijnen, dan weet je zeker dat je nog ver weg bent. Maar ja, het land heeft goede handelsrelaties met Nederland en die moet je ook hooghouden, nietwaar?

Ik bedank Mari Kapteijns voor de kunstwerken met bijpassende gedichten bij dit artikel.

Zwieren en zwaaien in de nevel en de mist

Gelukzalig slingert uw luchtfietser fluitend door de wolken. Onbekommerd neemt hij waar, wat er ver onder hem allemaal gebeurt. En er gebeurt best veel in deze roerige tijden. Zo ziet hij regelmatig één van de populairste televisieprogramma's van Nederland voorbij komen, waarbij onze grote leider Rutte en Hugo met de blauwe schoenen aan zijn zijde, weer komen vertellen wat het domme voetvolk nu weer verboden wordt.

Het doet denken aan een soort talkshow, twee heren en een dame, meestal de onvolprezen Irma. Er zijn meer praatprogramma's, die door een dame bepaald worden, maar het grote voordeel van Irma is dat ze niet veel praat. Dat zouden meer presentatoren, presentatrices en anderen op die televisie moeten doen.

Het is lekker rustig en veel zinnigs komt er ook bij hen toch niet uit. Het blijft bij bewonderend kijken naar de spreker. Tegenwoordig is dat meestal één van de kennelijk duizenden virologen die uit hun hol gekropen zijn. Of een politicus die ons rampen aan komt zeggen, die alleen hij/zij en zijn/haar partij nog tegen kunnen gaan.

Misschien is dit trouwens wel een interessant format voor een Tv-programma. Geen praatprogramma, maar een zwijgprogramma waar verder geen van de aanwezige BN'ers iets zegt. Eindelijk een programma zonder dat er onzin wordt uitgekraamd. Kun je intussen de radio aanzetten voor een goed stukje zestigerjarenmuziek. Misschien een idee voor John de Mol?

Nu blijven de rampen van luchtfietsers vaak beperkt tot een lekke band of een afgelopen ketting. Maar zelfs dan blijft het voor hem moeilijk om alle rampen die ons voorgehouden worden, nu echt op de juiste waarde te schatten. Uw luchtfietser kent na vele jaren best wel aardig wat mensen in allerlei uiteenlopende netwerken, maar het aantal mensen dat in die netwerken in twee jaar tijd direct met dit virus te maken heeft gehad, is op de vingers van één halve hand te tellen. Daarvan zijn er twee besmet geweest waarbij het bij wat verkoudheidsachtige klachten gebleven is. En een oude dame van maar liefst 93, die ook na een week weer genezen was.

Natuurlijk is dit in geen enkel opzicht representatief en er kan geen enkele conclusie aan verbonden worden. Maar het valt wel op. Wat rondvragen binnen het netwerk leert ook nog eens, dat dit beeld voor heel veel mensen geldt. Corona lijkt daardoor een vreemd soort ziekte te zijn, die zich vooral bij "anderen" voordoet. We of wat die anderen dan wel mogen zijn. Want dat blijft in dezelfde nevelen gehuld, waar je als fietser in de wolken wel gewend aan bent geworden.

Dat er steeds meer mensen openlijk gaan twijfelen aan alles wat er gezegd en geschreven wordt, is dan ook niet echt vreemd. Zelfs de regering zelf lijkt geen flauw idee te hebben wat ze nu met dit virus aan moeten. De zwierende en zwaaiende zogenaamde 'besluitvorming' is rationeel gezien onmogelijk meer te volgen. Dit te meer omdat wat de ene week nog onbespreekbaar is, in de week erna als "zeer dringend" hoognodig ingevoerd moet worden. Leg het maar uit. Langdurig beleid duurt tegenwoordig een week. Normaal 3 duurt dagen en voor "kortlopend beleid" staat nog een dag.

Wat samen met Irma als beleid voor twee weken wordt gepresenteerd haalt men na twee dagen al weer zelf in een schijnbare paniekreactie onderuit. Hoezo ongeloofwaardig? Hoezo vertrouwen gevend?

Uw luchtfietser heeft echt geen idee meer wie hij in deze kwestie nu wel of niet moet geloven.

Nederland wordt helaas steeds meer in twee kampen verdeeld, die elkaar verbaal naar het leven staan. Wie er gelijk heeft? Wiens nieuws betrouwbaar is? Welke cijfers wel of juist niet betrouwbaar zijn? Geen idee! Statistiek is een vak waar je alles mee kunt bewijzen dus ook dat zegt niets.

En dus is het op dit moment kennelijk het verstandigste om maar helemaal niemand meer te geloven.

Ook de grote leider niet, die qua geloofwaardigheid toch al niet zo'n best trackrecord heeft. Het zal allemaal wel, denkt de luchtfietser en gaat maar een versnellinkje langzamer trappen. Hij heeft nu helemaal geen haast meer, voor zover hij dat anders wel heeft.

Uw luchtfietser fietst maar rustig nog even door. Hij heeft al vele jaren het gevoel volkomen los te staan van deze in zijn ogen bizarre en totaal onlogische samenleving. En zo rustig fietsend kun je die samenleving lekker op je gemak van een gepaste afstand bekijken.

De afstand is meer dan anderhalve meter dus hij zit goed.

En je hoeft geen mondkapje op bij het fietsen.

Dat is ook wel zo prettig.

Deze week had ik al eerder het begrip "dynamisch modeltekenen" aangestipt, maar wat is dat nu eigenlijk. Morgen, vrijdag, gaan we daar eens uitgebreid naar kijken.

Colofon

Jetje's dag verschijnt in principe elke werkdag. Deze publicatie wordt uitgegeven door Henriëtte Sibie samen met Team Jetje, een ondersteunend team met een wisselend aantal medewerkers.

Bijdragen

Mocht je ook eens een bijdrage aan Jetje's dag willen leveren, dan is dat altijd mogelijk. Er zijn geen kosten aan verbonden, maar er is ook geen sprake van een vergoeding. Het geeft wel een leuke exposure want het weblog wordt goed gelezen. Een verwijzing naar je eigen website of weblog is altijd toegestaan. Affiliatelinks zijn niet toegestaan.

Bij belangstelling of vragen kun je altijd contact opnemen en dan kijken we graag samen met jou wat er mogelijk is. En dat is best veel.