23 april. Jetje's sprookje van de Makreelkade
Er was eens een arm fotomodel, dat door boze en vrekkige fotografen zo slecht betaald werd, dat ze eenzaam, koud en hongerig langs de schepen in de haven sjokte en af en toe even op een ijzeren bolder ging zitten.
 |
| Het is soms allemaal wel eens even niet eerlijk... |
Ze was gekleed in kleding, waaraan goed af te zien was, dat ze zelfs voor het Leger des Heils te slecht waren geworden. Ze droeg eigenlijk bijna niets meer. Alle delen van de kleding werd met touwtjes en grote veiligheidsspelden nog een beetje bij elkaar gehouden.
 |
| Ach, modellen dragen vaak weinig kleding... |
Nu is het voor fotomodellen niet ongewoon om niets aan te hebben. Maar dan is er vaak nog wel een kachel. En waar vind je zo midden op straat nog een brandende kachel, zo rond twintig april? Het model had het dus koud. De zon scheen wel een beetje waterig, maar het was zo vlak aan zee nu eenmaal vaak mistig. En zeemist is koud.
 |
| En daar zit je dan in de kou... |
Ze rilde en ging maar weer een tijdlang op een bolder zitten, waar de schepen, zoals de "Prins Bernhard" aan vastgelegd werden. Voorbij rijdende vrachtautochauffeurs staken hun hand op en toeterden vriendelijk, maar ja, daar krijg je als model geen betere kleding van, nietwaar. Het model had duidelijk geld nodig voor kleding. Maar hoe kom je daar aan?
 |
| Staan er nog goede aanbiedingen in de krant? |
Het model raapte een krant op van de straat en keek of er wellicht nog interessante poseeropdrachten in stonden, waarmee ze wat geld kon verdienen. Maar het waren allemaal aanbiedingen op TFP-basis en daar kan de schoorsteen niet van roken, nietwaar?
 |
| Nee, alleen TFP en daar kan de schoorsteen niet van roken |
Dus van de aanbiedingen in die krant werd ze ook al niet veel wijzer. Ze ging er maar bij liggen. Misschien dat het allemaal weer wat rooskleuriger zou lijken na een schoonheidsslaapje op het bankje.
 |
| Eerst naar eens een slaapje doen... |
Na verloop van een tijdje werd ze weer wakker en werd haar aandacht getrokken door iets bruingeels met een panterprintje dat in de bank gewaaid leek te zijn.
 |
| Hé, wat zit daar nu? |
Hé, het was een hoedje! En wat een mooi en luxe hoedje. Heel wat beter dan die oude groene pet die ook de beste tijd wel gehad had. Cool! Ze zette het hoedje op en gooide de pet in het zwarte olieachtige water van de Haringhaven.
Leuk, zo'n panterprinthoedje. Het model liep blij met het hoedje weer een stukje terug. Ze voelde zich direct een stuk deftiger dan met die oude groene pet. En al snel werd haar aandacht getrokken door iets zwarts op de gele containers die daar stonden. Ze keek eens kritisch wat het was.
 |
| Wat is dit voor iets zwarts? |
Het was een soort topje, dat met veters bijeen gebonden was. Zou het haar passen? Om eventjes uit het zicht van de toeterende vrachtautochauffeurs te blijven, schoot ze het zwarte topje snel aan tussen de containers. Het viel mee. Het zat eigenlijk best goed. Het kon gewoon over haar witte blouse heen. En een dubbele laag kleding maakte het wel warmer. Dat is logisch.
 |
| Volgens mij zit het best wel goed! |
Het moest een soort lucky dag voor haar zijn. Eerst een hoedje, toen een topje. Zouden hier nog meer kledingstukken verborgen kunnen zijn? Je weet het maar nooit. Ze stak de straat over naar een bergje schroot en andere rommel dat daar lag. Er leek eerst niets meer te zijn, maar dan, wat was dat?
 |
| Wat zit hier tussen de roestige troep? |
Iets geels. Ze raapte het op tussen het roestige schroot vandaan. Het was inderdaad een soort jasje. Van de kledinglijn "Forecast", maat M.
 |
| Wat een grappig jasje. Het is zelfs een merk... |
Het was best nog wel een grappig jasje ook. Maar zou dit eveneens passen of hield het geluk van vandaag hierbij toch wel op? En ja hoor! Het paste eigenlijk prima. Wat was hier aan de hand? Wat was dit voor een rare koude en mistige dag? Hier, op de hoek van de Loggerstraat en de Makreelkade? Het leek hier wel een kruising tussen de Primark en de H&M. Zoveel kleding als hier te vinden was. Jammer dat er geen broek te vinden was. Maar je kunt niet alles hebben, nietwaar?
 |
| Kijk nu toch eens wat een vooruitgang! |
Ze dacht nog even diep na. Het model herinnerde zich vaag, dat ze iets van witte stof had gezien, toen ze zich om ging kleden tussen de gele containers. Nog eens een keertje kijken wat dat eigenlijk was.
 |
| Je zou bijna denken dat het een broek was... |
Nou ja, krijg nou wat, het was een broek! Een witte spijkerbroek. Met veel minder gaten,
dan de broek die ze aanhad. Het zal toch niet waar zijn dat die broek haar ook gaat passen? Even aantrekken maar!
En ja hoor, ook de broek blijkt vrij goed te zitten. Het model is helemaal opgefleurd. Zoveel mooie kleren heeft ze in geen jaren gehad. Nu zijn er vast wel weer meer aardige fotografen te vinden, die haar fotograferen willen! Ze gaat er even lekker bij zitten, om deze positieve gedachte even lekker vast te houden.
 |
| Even dit goede gevoel helemaal door laten dringen |
Het geeft een fijn Zen gevoel. En ze schopt ergens tegenaan tussen alle touwen en oude dobbers. Wat is dat nu weer?
 |
| Waar schop ik nu weer tegenaan? |
Het zijn een paar zo goed als nieuwe teenslippers! Wat geweldig. Dan kunnen ook die oude lekke schoenen vervangen worden. Jammer dat er geen nylonkousjes op straat liggen, want die zijn ook wel aan vernieuwing toe.
 |
| Die kous heeft ook betere tijden gekend. |
Maar een mens kan niet alles hebben, nietwaar?
De sloffen bleken prima te passen. Of ze speciaal voor haar gekocht waren. Wat een dag was dit. Wat zat er in die koude mist verborgen, dat deze dag mogelijk had gemaakt? Zoveel nieuwe kleding, op een dag die zo triest en koud begonnen was.
 |
| Kijk toch eens wat een fraai geheel |
Het model dacht dat ze droomde. Maar dat deed ze niet. Het was net zo echt als de geur van dieselolie, rotte vis en uitlaatgas die over de Loggerkade hing. Het was zo echt als het gekrijs van de meeuwen.
 |
| Eerst eens een selfie voor Facebook |
En wat doet een vrouw die zojuist nieuwe kleren op de kop getikt heeft? Die maakt een selfie van zichzelf en zet die op Facebook, om andere vrouwen de ogen uit te steken. En zo gezegd, zo gedaan. Met de "Prins Bernhard" op de achtergrond, want daar op die plek was het tenslotte allemaal begonnen, die dag. Wel even de hoed vasthouden anders waait die ook te water.
Er parkeerde een witte auto op de hoek van de Haringkade. En daar stapte een wat oudere man uit, met een hele grote camera. Een fotograaf! Een echte! "Weet je wat," sprak de aardige oude baas, "we gaan naar mijn lekkere warme studio en dan gaan we eerst eens een schitterende shoot doen van jou in die geweldige outfit, die je daar aan hebt. Originele snit. Moet heel duur zijn geweest. Is een vergoeding van 250 euro genoeg? Je zegt het maar."
Ze stapte graag in en de auto verdween snel richting de Dokweg uit het zicht en uit dit verhaal.
En zo kwam er een mooi einde aan deze koude dag, waar de zon inmiddels de mist begon te verdrijven.
PS. Alle overeenkomsten met bestaande personen zijn puur toeval.
Colofon
Jetje's dag verschijnt in principe elke werkdag. Deze publicatie wordt uitgegeven door Henriëtte Sibie samen met Team Jetje, een ondersteunend team met een wisselend aantal medewerkers.
Bijdragen
Mocht je ook eens een bijdrage aan Jetje's dag willen leveren, dan is dat altijd mogelijk. Er zijn geen kosten aan verbonden, maar er is ook geen sprake van een vergoeding. Het geeft wel een leuke exposure want het weblog wordt goed gelezen. Een verwijzing naar je eigen website of weblog is altijd toegestaan. Affiliatelinks zijn niet toegestaan.
Bij belangstelling of vragen kun je altijd contact opnemen en dan kijken we graag samen met jou wat er mogelijk is. En dat is best veel.
Jetje's dag is op vele manieren te bereiken:
Alle foto's uit Jetje's dag staan op Pinterest
Kleinere berichten, foto's, kunstwerken etc. staan hier
Geen opmerkingen:
Een reactie posten