4 februari. Jetje's gekleurde haren dag

Een mens moet in zijn of haar leven af en toe eens iets nieuws durven te proberen, nietwaar? Anders roest je vast en wordt het allemaal wel heel erg saai. En ik was eigenlijk best wel nieuwsgierig hoe gekleurd haar mij zou staan.

Nou, hoe dat staat, dat weten we dan dan nu allemaal. Ik vind zelf het effect wel apart. Het deed mij wel direct denken aan een periode, die ik als kind niet echt bewust heb meegemaakt. We hebben het dan over de zestiger jaren van de vorige eeuw. De hippietijd, met alles wat daar zo'n beetje bij hoorde.

Ik was natuurlijk nog jong. Te jong om echt mee te doen. Trouwens, de omgeving waarin ik opgroeide op de noordelijke Veluwe, deed daar ook nog niet echt veel aan bijdragen. Integendeel mag ik wel zeggen. De meest recente preek van de dominee trok in die kringen echt wel meer aandacht, dan het laatste optreden van Jimmy Hendrix. Maar later heb ik natuurlijk wel het nodige van deze periode mee gekregen, zij het dan misschien wat met terugwerkende kracht. Maar de muziek uit die tijd is aardig tijdloos, zo is inmiddels toch wel gebleken, nietwaar?

Het icoon van die tijd is natuurlijk het beroemde Woodstock-festival in 1969. Een spontaan opgezet, kleinschalig popfestival, dat volkomen uit de hand liep door de massale toestroom van luisteraars. Het aantal artiesten dat er op kwam treden was heel groot en het waren ook beslist niet de slechtste muzikanten uit die tijd. Dus op zich was die overweldigende belangstelling niet zo heel vreemd. Maar ach, die jaren zestig was geen tijd waar men zich erg druk maakte om flauwe zaken als de organisatie, en het handhaven van orde en regels.

Music, love and peace

De overheid stond toen, net als bij veel mensen nu, niet al te best aangeschreven. De Vietnam-oorlog was op zijn hoogtepunt en veel mensen waren die oorlog meer dan zat. In 1968 was een golf van rellen over de wereld gegaan, geïnspireerd door de studentenopstand van Parijs. Het was achteraf gezien helemaal niet gek dat er een soort hippiecultuur ontstond. Een cultuur die zich afzette tegen alles wat maar gebruikelijk en ingeburgerd was. Een cultuur waar maximale vrijheid van iedereen bovenaan stond. Waar vrede en liefde werden gepropageerd. Al dan niet onder het genot van flink wat drugs, want ook daar deed men niet echt moeilijk over.

De wereld van eind jaren zestig is ook een wereld die we ons nu nauwelijks meer voor kunnen stellen. We luisterden naar radio Veronica op 192 op de transistorradio. Grappig daarbij is dat veel muziek uit die tijd nog dagelijks te horen is, soms zelfs op speciale zenders die niets anders draaien. De muziek uit die tijd heeft een enorme invloed gehad. Dat mag duidelijk zijn. Ook veel latere muziek is nog duidelijk door de zestiger jaren-muziek beïnvloed.

We keken in die tijd naar één van de twee netten op de televisie. Wilde je van het ene net naar het andere, dan moest je met een beetje pech de televisie opnieuw afregelen, omdat het beeld constant verticaal bleef rollen. Het beeld moest dan weer even stilgezet worden door even goed af te stemmen. Ondenkbaar in de huidige tijd, maar het was toen gewoon niet anders. Niemand keek ergens gek van op, want er was geen alternatief. De personal computer bestond nog lang niet. Van internet had dus ook nog niemand gehoord want dat lag samen met de mobiele communicatie nog in een ver verschiet.

Centrale verwarming was een luxe voor de elite. De kolenkachel zorgde voor de warmte met de gevulde kolenkit ernaast. Die kolenkit moest je af en toe even vullen in het kolenhok. En dreigde dat leeg te raken dan kwam de kolenboer wel eventjes 10 mud kolen leveren.

Kortom, mijn jonge jeugd was een tijd waar in de wereld veel mogelijk was, maar dat was ook iets dat naar sommige delen van de samenleving, zoals de Veluwe, in het geheel niet doordrong. Volgens de mensen daar was de wereld goed genoeg zoals die al honderd jaar was en op enige verandering, op welk gebied dan ook, zat helemaal niemand te wachten.

Gekleurde haren zaten er in die tijd voor Jetje dan ook niet in.

En daarom ga ik er nu nog maar even mee aan de gang. Hoe ouder, hoe gekker zegt men meestal, waar of niet?

De nieuwe rubriek voor Jetje's dag van 4 februari

En ook vandaag weer een nieuwe rubriek. Want ook zaken als beauty en persoonlijke verzorging horen natuurlijk thuis op een weblog van model Henriëtte. Het zou heel vreemd zijn als dat er niet was.

En dus hieronder de eerste aflevering met direct een groot geheim onthuld, namelijk: "Hoe blijft dat wilde haar van Jetje toch zo mooi overeind staan?"

Tornadocoupe met breinaalden

Veel modellen ontwikkelen tijdens hun carrière wel een soort van handelsmerk, waar ze voor iedereen aan te herkennen zijn. Zo sta ik in de wereld van de modellen, modellenregelaars en docenten, bekend als: "Het model met het donkere wilde haar". Prima handelsmerk inderdaad. Veel cursisten wisten niet hoe ik heette, maar die harenbos (door sommige mensen in mijn directe omgeving zelfs "tornadocoupe" genoemd) kenden ze allemaal.

portretje met wild haar. Hoe maakt ze dat toch zo?

Ooit kreeg ik bij een tekenclub een lijstje onder ogen met hun modellen. Ik stond er ook op, met de aantekening "Goede en originele standen en wild zwart haar". Nou ja, het geeft in elk geval duidelijk aan hoe je achter de schermen bekend staat.

Soms werd ik zelfs in de trein of bus aangesproken met de vraag, hoe ik dat haar zo voor elkaar kreeg en hoe lang ik daar wel niet mee bezig was. Vaak nadat men het een tijdlang ongezien (nou ja, niet echt dus) had zitten observeren. Het werd kennelijk als een soort tijdrovend kunstwerk gezien, dat de vraag opriep, hoe ik dat zo kreeg.

Want hoe dat haar zo hoog bleef zitten, dat was voor veel mensen niet alleen een raadsel, maar ook iets waar kennelijk onderling over gediscussieerd werd. Zelfs een goed bevriend mannelijk model, waar ik wel eens mee samenwerkte, Bart Boudewijns, werd er op aangesproken. "Of Bart misschien wist, hoe ik dat haar zo hoog kreeg". Nu was Bart vrij nuchter en kwam met de verklaring, dat ik er misschien breinaalden in stak om het steviger te maken. En als men dat niet geloofde, moesten ze het maar direct aan mijzelf vragen...

Overigens ben ik in die tijd ook wel uitgemaakt voor "Madge Simpson, Amy Winehouse en Nina Hagen". Dus het gaf kennelijk allerlei associaties.

Eerst even een overzicht van alle spullen die we voor deze speciale coupe nodig hebben:

3 knipjes (1x groter, 2x klein) en een toupeerkam. Dat valt dus wel mee.

Kortom, tijd om dat raadsel maar voor eens en voor altijd op te lossen.

Laten we de foto's van de te nemen stappen, maar even stuk voor stuk bekijken.

We beginnen met het haar goed uit te kammen.

Dan verdelen we het loshangende haar in drie ongeveer gelijke delen.

Nu trekken we één kant stevig omhoog

En zetten het haar dan bovenop het hoofd vast met een knipje. Goed strak omhoog trekken is belangrijk, anders komt het haar te los te zitten.

En dat herhalen we dan aan de andere kant van het hoofd.

Ook nu weer vastzetten met de tweede, wat grotere knip

Nu de laatste pluk haar van achteraf en ook weer bovenop vastzetten met de derde knip.

Zo, dat zit vast. Nu een beetje uit elkaar trekken.

Ook aan de zijkanten een beetje lostrekken.

Niet te erg, want dan moet je opnieuw beginnen.

Het begint er al een beetje op te lijken.

Nog een paar lokken naar de zijkant trekken.

En nog wat omhoog trekken met de toupeerkam.

Ietsje hoger mag nog wel.

Beetje haarlak er in.

En we zijn klaar.

In totaal misschien 3 of 4 minuten werk. Dus dat is heel goed te overzien. Overigens is het wel van belang om nog even te stellen, dat dit waarschijnlijk niet lukt als je te dun of te sluik haar hebt. De kans dat je het dan voldoende vast kunt zetten om het omhoog te krijgen is dan niet groot.

Frikandellendag en andere dagen

Wat blijkt? Nergens nog in overzichten te vinden maar volgens het weblog "Geen Stijl" is het vandaag ook nog eens #Frikandellendag. Dit jaar heb ik daar geen tijd meer voor om er nog iets van te maken maar wie weet volgend jaar. De dag staat op mijn lijstje.

Andere speciale dagen

Hebt u trouwens uw eigen dag of weet u een goed onderwerp om een dag van de maken? Laat het mij weten en ik ga kijken of ik er iets mee kan doen.

Morgen

Morgen is het Nutelladag. En dat gaan we natuurlijk uitgebreid vieren en wel op een toepasselijke manier.

Colofon

Jetje's dag verschijnt in principe elke werkdag. Deze publicatie wordt uitgegeven door Henriëtte Sibie samen met Team Jetje, een ondersteunend team met een wisselend aantal medewerkers.

Bijdragen

Mocht je ook eens een bijdrage aan Jetje's dag willen leveren, dan is dat altijd mogelijk. Er zijn geen kosten aan verbonden, maar er is ook geen sprake van een vergoeding. Het geeft wel een leuke exposure want het weblog wordt goed gelezen. Een verwijzing naar je eigen website of weblog is altijd toegestaan. Affiliatelinks zijn niet toegestaan.

Bij belangstelling of vragen kun je altijd contact opnemen en dan kijken we graag samen met jou wat er mogelijk is. En dat is best veel.