11 juli 2025. | Nr. 407 | Twee vissersdorpen en een waterpas

Jetje aan het woord

Goedemorgen allemaal op deze mooie dag vol mogelijkheden en nieuwe kansen

Vandaag gaan we eens naar twee oorspronkelijke vissersplaatsen. Is er in Spakenburg nog wel iets te vinden dat herinnert aan de glorietijd van de visserij, in Katwijk is dat inmiddels een hopeloze zaak. Alleen in het museum is nog het een en ander terug te vinden, maar de levendige visserijwereld van 50 jaar geleden is ver te zoeken. Wat op zich wel een stuk sfeer uit het dorp gehaald lijkt te hebben, maar ja, vooruitgang laat zich niet stoppen. En voor wie nog wel de lucht van gerookte vis op wil snuiven is Spakenburg altijd nog aan te raden.

Jullie Jetje

Samenvatting van vandaag:

		1. Fotograferen en wandelen in twee vissersdorpen;
		2. De onzichtbare kosten van niets doen;
		3. Spakenburg is de moeite van een bezoek waard.

De Waterpas: Precisie door de eeuwen heen

De waterpas is een alledaags stuk gereedschap dat vaak over het hoofd wordt gezien, maar dat een onmisbare rol speelt in de bouw, techniek en niet te vergeten de doe-het-zelf-projecten. Of het nu gaat om het recht ophangen van een schilderij of het goed op één hoogte zetten van een complete fundering, de waterpas zorgt voor de benodigde precisie. Maar waar komt dit simpele, maar geniale instrument nu eigenlijk vandaan? En hoe is het gegroeid tot het handige moderne hulpmiddel dat we vandaag kennen?

Wat is een waterpas?

Een waterpas is een meetinstrument dat gebruikt wordt om te bepalen of een oppervlak exact horizontaal (waterpas) of verticaal (loodrecht) is. Het klassieke model bestaat uit een rechte balk met één of meer met vloeistof gevulde buisjes (libellen) waarin een luchtbel drijft. Als de bel precies in het midden van de markeringen staat, is het oppervlak recht.

Moderne varianten van de waterpas zijn er ook in digitale vorm, met laserprojectie en elektronische uitlezing, maar het principe blijft in feite hetzelfde: Nauwkeurigheid krijgen we door vergelijking met het horizontale vlak.

De oorsprong van de waterpas

De geschiedenis van de waterpas gaat terug tot de tijd van de oude Egyptenaren, die al hulpmiddelen gebruikten om oppervlakken recht te maken bij het bouwen van hun tempels en piramides. Zij maakten gebruik van eenvoudige A-vormige kaders met een hangend touwtje (een soort primitieve versie van het moderne waterpasprincipe).

De echte voorloper van de waterpas zoals we die nu kennen, ontstond echter pas in de 17e eeuw. Het idee om een luchtbel in een vloeistof te gebruiken om afwijkingen van de horizontale lijn te meten, wordt toegeschreven aan de Franse natuurkundige Melchisédech Tévenot rond 1661. Dit idee werd al snel opgepikt in de bouw- en ingenieurswereld en verspreidde zich door Europa.

Evolutie en toepassingen

In de loop van de 18e en 19e eeuw werd de waterpas verder verfijnd en geïntegreerd in andere meetinstrumenten, zoals theodolieten (voor landmeting) en precisieniveaus. Met de industriële revolutie nam de behoefte aan nauwkeurige metingen toe en de waterpas vond zijn weg naar vrijwel elke werkplaats en bouwplaats.

Tegenwoordig zijn er verschillende soorten waterpassen voor specifieke toepassingen:

Traditionele waterpassen met meerdere libellen (voor horizontaal en verticaal meten);

Sleutelwaterpassen voor metselwerk;

Laserwaterpassen voor grotere oppervlakken en digitale meting;

Miniwaterpassen voor kleine objecten zoals camera’s, statieven of meetinstrumenten.

Waarom de waterpas nog steeds belangrijk is

In een tijd van geavanceerde technologie blijft de waterpas populair vanwege zijn eenvoud, betrouwbaarheid en betaalbaarheid. Het is een voorbeeld van slimme eenvoud: Een basisprincipe uit de natuurkundewet (zwaartekracht en vloeistofgedrag) omgezet in een praktisch hulpmiddel. Of je nu een professional bent of een hobbyklusser, de kans is groot dat je regelmatig op een waterpas vertrouwt.

Conclusie:

De waterpas is een eeuwenoud instrument dat vandaag de dag nog steeds even relevant is als bij zijn uitvinding. Van de bouw van piramides tot het ophangen van een boekenplank: Het principe blijft hetzelfde. Het is een prachtig voorbeeld van hoe het eenvoudige idee van een luchtbel in een vloeistof, generaties lang dienst kan doen in de zoektocht naar perfectie.

De onzichtbare prijs van stilstand

Wat als het uitstellen van je droom je uiteindelijk meer kost dan elke stap die je durft te zetten? Ontdek hoe niets doen vaak stiekem je duurste keuze is.

In het kort:

Veel mensen laten zich afschrikken door de zichtbare kosten van actie, maar vergeten dat het niets doen vaak leidt tot een onzichtbare, maar veel hogere prijs.

De angst om te falen houdt ons klein, terwijl elke actie — zelfs een mislukte — waardevolle lessen, ervaring en persoonlijke groei oplevert.

Wie wacht op het perfecte moment betaalt met tijd en kansen: Starten met kleine stappen is vaak de krachtigste vorm van vooruitgang en persoonlijke ontwikkeling.

De plotselinge twijfel slaat toe

Iedereen die ooit aan een nieuw idee begon — een onderneming, opleiding, creatief project of persoonlijke uitdaging — kent het die plotselinge twijfel. “Wat als het te duur wordt?” “Wat als het mislukt?” “Wat als ik er nooit iets mee verdien?” We zijn getraind om te denken in risico’s van actie. Maar zelden staan we stil bij de prijs van niets doen. En die prijs kan op de lange termijn véél hoger uitvallen.

Startkosten zien we wel, stilstandskosten niet

De kosten van iets starten zijn vaak helder geld, tijd, energie. Je moet investeren, risico nemen, leren. Maar de kosten van niets doen zijn onzichtbaar. Er is geen bonnetje, geen betalingsherinnering, geen directe pijn. Toch betaal je — met gemiste kansen, spijt, stagnerende groei en het langzaam doven van motivatie.

Wat kost het om stil te blijven staan

Als je droomt van een eigen zaak, maar niets doet, betaal je met de jaren waarin je je potentieel niet benut. Als je wilt leren schilderen maar nooit begint, mis je honderden uren creatief schilderplezier. Als je je gezondheid wilt verbeteren maar het uitstelt, betaal je misschien later met klachten of vermoeidheid. Stilstand lijkt veilig, maar kost op lange termijn vaak meer dan actie op korte termijn.

De illusie van “later”

Een veelgehoorde reden om niet te beginnen “nu is niet het juiste moment.” We wachten op meer geld, meer zekerheid, meer tijd. Maar ‘later’ is geen plan, het is een uitstelmechanisme. De tijd gaat hoe dan ook voorbij — de vraag is of jij iets opbouwt in die tijd, of dat je blijft wachten tot het perfecte moment, dat waarschijnlijk nooit komt.

Durf je eigen rendement te berekenen

Stel jezelf de vraag wat levert het op als ik vandaag begin, ook al is het met een kleine stap. Wat kost het me over vijf jaar als ik dat niet doe. Zie het als een investering niet alleen financieel, maar ook emotioneel, creatief en spiritueel. De ‘return on investment’ van een stap zetten is vaak veel groter dan je van tevoren kunt inschatten.

Falen kost meestal minder dan je denkt

Nog een hardnekkige reden om niet te starten is de angst om te falen. Maar zelfs falen levert iets op namelijk ervaring, inzicht en veerkracht. De enige echte mislukking is helemaal niets proberen. Elke poging is een leerschool. En wie leert, groeit. Vaak leer je meer van één mislukt project dan van tien uitgestelde dromen.

Begin klein, maar begin wél

Het hoeft nog helemaal geen radicale sprong te zijn. Je hoeft niet meteen je baan op te zeggen. Of al je spaargeld te investeren. Begin klein met een brainstorm, een proefversie, een eerste les en een gesprek met iemand die je bewondert. Grote bewegingen beginnen vaak met kleine stappen. Maar zonder eerste stap gebeurt er helemaal niets.

Je leven is geen oefenronde

Dit is het. Dit is jouw tijd, jouw kans en jouw energie. Elke dag zonder actie is een dag die je nooit terugkrijgt. Als je het verlangen voelt om iets te starten, is dat niet toevallig. Het is een signaal. Negeer het signaal te lang en het verdwijnt. Maar geef het verlangen de ruimte en het kan uitgroeien tot iets groots.

Conclusie: De duurste keuze is soms geen keuze

Bang zijn voor de kosten van starten is normaal. Maar als je écht eerlijk bent, moet je ook de prijs durven zien van stil blijven staan. Laat je niet leiden door angst voor mislukking. Of voor verlies. Laat je leiden door je nieuwsgierigheid, verlangen en natuurlijk je eigen visie. Want de grootste verspilling is niet het geld. Het is jouw ongebruikte potentieel.

Spakenburg

Spakenburg is een karakteristiek vissersdorp gelegen aan het Eemmeer in de provincie Utrecht. Het dorp is officieel onderdeel van de gemeente Bunschoten en staat bekend om zijn rijke historie, authentieke sfeer en sterke gemeenschapsgevoel. Spakenburg was ooit een bloeiend vissersplaatsje aan de Zuiderzee. En hoewel de visserij in de loop der jaren is afgenomen, leeft de maritieme traditie er nog altijd voort. Dat zie je terug in het gezellige haventje, waar de traditionele houten vissersschepen, de oude botters, nog steeds te bewonderen zijn.

De inwoners van Spakenburg zijn trots op hun cultuur en tradities. Tijdens evenementen als de Spakenburgse dagen kleedt men zich in originele klederdracht en zijn er optochten, muziek en ambachtelijke markten. Het is een van de weinige plekken in Nederland waar traditionele kleding nog in het dagelijks leven wordt gedragen, vooral door oudere vrouwen.

Ook de lokale voetbalclubs, IJsselmeervogels en SV Spakenburg, spelen een grote rol in het dorpsleven. Ze behoren tot de bekendste amateurclubs van Nederland en hun onderlinge derby’s trekken duizenden toeschouwers.

Spakenburg is een dorp waar het verleden voelbaar is, maar waar ook ruimte is voor vernieuwing. Het is een unieke bestemming voor wie geïnteresseerd is in historie, cultuur en Hollandse tradities.

Maandag ga ik iets doen met fashion. Tot die tijd wens ik iedereen een heel mooi en zonnig weekend.

Colofon

Jetje's dag verschijnt in principe elke werkdag. Deze publicatie wordt uitgegeven door Henriëtte Sibie samen met Team Jetje, het team dat haar ondersteunt. Het team bestaat uit een wisselend aantal medewerkers.

Team Jetje is inmiddels ook in te zetten voor ander schrijf- en fotografiewerk, waar bijvoorbeeld een regionale krant al gebruik van maakt.

Wil je een bijdrage leveren?

Mocht je ook eens een bijdrage aan Jetje's dag willen leveren, dan is dat altijd mogelijk. Er zijn geen kosten aan plaatsing verbonden, maar er is ook geen sprake van een vergoeding. Het geeft jouw werk wel een leuke exposure. Want dit weblog wordt goed gelezen. Een verwijzing naar je eigen website, weblog, Facebookpagina en vergelijkbaar is altijd toegestaan maar geen affiliate links.

Belangstelling of vragen?

Bij belangstelling of vragen kun je altijd contact met me opnemen en dan kijk ik graag samen met jou wat er mogelijk is. En dat is wat mij betreft best veel.