20 september 2022. Jetje gaat half om half

Jetje aan het woord

Het thema van vandaag is half om half. Wat is dat voor vreemd thema zul je je wellicht afvragen? Maar dat wordt wel duidelijk als jullie de foto's zien, met de kleding die ik nog niet zo lang geleden heb aangeschaft. Ach, als model met vreemde ideeën moet je toch over heel wat spullen beschikken, want je moet eigenlijk alles als model kunnen verzorgen. Aan de andere kant is dat ook wel een creatieve uitdaging en ik ga het dan ook zeker niet uit de weg.

Jullie Jetje

Samenvatting van vandaag

		Met een pondje half om half gaan we niet eens zo ver terug in de tijd, maar komen wel in een andere wereld terecht;
		Als model moet je over vreemde kleding kunnen beschikken, maar dat heeft ook zo zijn charme;
		Abcoude is ook weer zo'n dorp dat je alleen kent van de borden aan de snelweg Amsterdam - Utrecht, maar dat is niet terecht.

Het dorp in de tijd van het verhaal

Een pondje half om half

"Haal jij eens even een pondje half om half gehakt bij de slager" zei mijn moeder vroeger als ik als klein kind even niets te doen had. Dat ik niets te doen had kwam niet vaak voor, want juist kleine kinderen hebben het vaak razend druk met allerlei zaken waar volwassenen geen aandacht meer voor hebben. Zoals fikkie stoken in de tuin, vlotje varen in de stinksloot of flink hoog in de populier klimmen. Maar goed, de slager was niet ver lopen en dus haalde je het even. En dat een pond eigenlijk 500 gram was, wist ook iedereen nog.

In ons dorp waren twee ambachtelijke slagerijen. Een protestantse en een katholieke. Het maakte mijn ouders totaal niet uit waar we heen gingen. Dat was meestal een kwestie waar je met je andere boodschappen naar toe ging. Verdere verschillen waren er eigenlijk ook niet. Er wandelde in beide gevallen aan de achterzijde een koe naar binnen die er aan de voorkant als biefstuk, runderlappen en dergelijke weer uit kwam. In de slagerij hingen grote stukken dode koe en dood varken aan grote haken aan het plafond.

En als je een bestelling had, dan nam de slager één van zijn vervaarlijke hakmessen en sneed er op het oog de bestelling af. Daarna kwam dan de standaardvraag: "Mag het even meer zijn?" Het was altijd meer en eigenlijk nooit minder, althans niet in mijn herinnering.

Naast de hakmessen was het belangrijkste hulpmiddel van de slagerij de vliegenmepper. Want voor vliegen was de slagerij een waar paradijs. Dit temeer daar de 's winters dampende mesthoop van de boerderij aan de overkant voor het toetje van de vliegen zorgde. Terugkijkend was het eigenlijk best bizar en onhygiënisch, maar je wist niet anders. Er was dus ook niemand die er op lette. Controlerende instanties waren er niet. De slager had een vliegenmepper. Dat was voldoende.

Het grappigste in het dorp was de zomertijd. Het dorp was vrij strak in drie groeperingen verdeeld. De protestantse, de katholieke en de heidense groep. De beide religieuze richtingen hadden ieder hun eigen wereld. De heidenen waren minder principieel en pikten uit beide werelden meer wat er voordelig te halen was. Waren de katholieke snijbonen in de aanbieding dan nam je die. En protestantse wortelen smaakten niet minder of beter dan de katholieke.

Er ontstonden pas echt problemen als de protestante slager twee weken op vakantie ging in de zomer. Dan gingen zijn klanten uiteraard niet naar de katholieke slager om "de paus geen handel te gunnen", maar met de blauwe tram naar de stad om daar hun worst en half-om-half gehakt te halen. Je hebt principes of je hebt ze niet.

Even terug komen op dat half-om-half gehakt, want daar ging het tenslotte over: De slager hakte een stuk van zowel de dode koe als het dode varken af en stopte dat in een apparaat dat dan aan de voorkant uit een soort van rooster gehakt produceerde. Dat half-om-half gehakt werd met een grote zwaai in een stuk vetvrij papier gedeponeerd en dicht gevouwen. Betalen deed je niet. Alles wat gehaald was werd op een of ander flodderpapiertje opgeschreven en de betaling kwam eens in de zoveel tijd wel eens een keertje. Dat was de normale gang van zaken. Het was een wereld die gebaseerd was op een vanzelfsprekend soort vertrouwen. Een mooie vorm van onderling vertrouwen die in de wereld van 2022 echt volkomen ondenkbaar is geworden. Of zou zo'n vertrouwen in de goedheid van de mens nog wel bestaan op het platteland?

Je kreeg als kind nog een stukje worst waar met een gigantisch mes het velletje vanaf gehaald werd en je ging blijmoedig terug naar je moeder met haar pondje half-om-half.

Uw verhalenverteller

Haiku van de dag

Half om half kleding

Als model loop ik altijd allerlei kledingwinkels in en uit om te zien of ze nog iets voor me hebben. Dan zoek ik aan de ene kant naar niet-alledaagse creaties, maar ook naar simpele dingen in allerlei kleuren om combinaties mee te maken.

Nou ja, de vele volgers van dit weblog zien het wel regelmatig langs komen. En soms stuit je dan in een kledingrek ook wel eens op iets geks. Zoals dit half om half kledingstuk. Ik had nog nooit zoiets gezien, maar het was best wel iets bijzonders. Het was ook nog betaalbaar en dus ging het mee.

En dan maar eens kijken of er een leuke fotoshoot mee te doen is.

www.jetjesdag.nl | Model Henriëtte Sibie | Nicolaas/S fotografie | Jetje gaat half om half|

Herinner je je deze nog?

Gisteren hadden we best een lastig onderwerp om je als model in in te leven. Maar die zijn er meer. Carnaval bijvoorbeeld als je van de Veluwe komt. Uit een dorp waar dat vreemde gebeuren in het Zuiden van het land met grote verbazing wordt bekeken. En dan wordt carnaval een minstens zo lastige rol, maar wel eentje waar je je lekker in uit kunt leven en dat is ook wat waard. Het hele verhaal staat hier.

Je viert carnaval of je viert het niet

Abcoude

Vorige week waren we in Weesp. En soms, als het ergens mooi is en het goed bevalt, heb je ook wel eens zin om gewoon in de buurt te blijven. En daarom zijn we vandaag eens aan het rondwandelen in Abcoude. Ook zo'n dorp dat je vooral kent van de borden langs de A2 die de afrit aanduiden, maar waar wel degelijk een mooi dorp achter schuil gaat, waar je echt wel een paar uur gezellig rond kunt wandelen. We komen er nog wel een keertje terug.

Morgen gaan we weer eens een mooi stukje landart bekijken in Lelystad. We hebben al een aantal landart objecten in de Flevopolder gezien, maar dit is een nieuw stuk landart waar ik nog nooit geweest was.

Colofon

Jetje's dag verschijnt in principe elke werkdag. Deze publicatie wordt uitgegeven door Henriëtte Sibie samen met Team Jetje, het team dat haar ondersteunt. Het team bestaat uit een wisselend aantal medewerkers. Team Jetje is inmiddels ook in te zetten voor ander schrijf- en fotografiewerk, waar bijvoorbeeld een regionale krant al gebruik van maakt. Voorwaarde is wel dat je in de kunst of de fotografie bezig bent.

Bijdragen

Mocht je ook eens een bijdrage aan Jetje's dag willen leveren, dan is dat altijd mogelijk. Er zijn geen kosten aan plaatsing verbonden, maar er is ook geen sprake van een vergoeding. Het geeft jouw werk wel een leuke exposure. Want dit weblog wordt goed gelezen. Een verwijzing naar je eigen website, weblog, Facebookpagina en vergelijkbaar is altijd toegestaan maar liever geen affiliate links.

Bij belangstelling of vragen kun je altijd contact met me opnemen en dan kijk ik graag samen met jou wat er mogelijk is. En dat is wat mij betreft best veel.