10 januari. Slagroomdag

		Soms krijg ik wel eens een verzoeknummer en als het ook maar even kan voldoe ik daar graag aan;
		Werken met slagroom valt nog niet eens mee, want het kan slecht tegen de zwaartekracht;
		Ook de luchtfietser is ooit beëdigd en kijkt daar met gemengde gevoelens op terug.

Jetje doet een verzoeknummer

www.jetjesdag.nl | Model Henriëtte Sibie | Nicolaas/S fotografie | Slagroomdag als verzoeknummer |

Het komt nog niet vaak voor, maar soms komt er een reaguurder op mijn tijdlijn op Facebook of in messenger met een vraag of er een eens een keer een bepaald soort shoot of thema behandeld kan worden. En deze reaguurder was kennelijk een zoetekauw, want die zag wel wat in een "slagroomshoot". Ik ben ook wel eens uitgedaagd om mij in een vuilniszak te kleden en ook daar heb ik graag aan voldaan. Het uitdagen van creatieve modellen en hun fotografen kan wat dat betreft heel verrassende effecten hebben.

Nou, is een slagroomshoot op zich natuurlijk niet zo bezwaarlijk. Ik heb in de loop van mijn carrière als fotomodel wel meer gekke dingen gedaan. Dan is een slagroomshoot nog niet eens zo heel bijzonder. Maar ja, dan kom je in de winkel voor een paar spuitbussen met slagroom, want ik had geen zin om het te gaan kloppen met de mixer.

Niet dat dit kloppen niet kan, maar het is veel werk, het geeft soms rommel als de mixer niet 100% goed in de kom zit en je timing moet perfect zijn. Voor je het weet is de slagroom te slap of juist te stijf. Dan komen er kloddertjes boter in en als je maar lang genoeg volhoudt, dan krijg je roomboter. En dat kan natuurlijk nooit de bedoeling zijn.

Kortom, dat worden spuitbussen. Maar ja, we leven in een tijd van keuzes in een wereld van overvloed en dus wordt je in de winkel geconfronteerd met allerlei soorten. Daarvan zullen best wel een paar soorten uit een koe komen, maar er zit ook spul tussen, waarbij je daar zwaar je bedenkingen bij kunt hebben. Zo had je vroeger (en misschien ergens nog wel) één of ander vaag product dat klopklop heette. Dat had volgens mij niets meer met een koe te maken. Het leek eerder een product dat direct bij de DSM vandaan kwam. En zo vond ik nu spuitbussen met slagroom, maar ook met geslagen room. En die heb ik dus ook maar voor deze fotoserie gebruikt.

De term "geslagen room" deed mij een beetje aan een SM-Meesteres denken. Hoewel die meestal hun subjes meppen en geen spuitbussen. Een rare term dus, die het ergste doet vrezen. Maar goed, we gaan aan de gang. De klant is koning en als de klant een slagroomshoot wil, dan krijgt de klant een slagroomshoot.

Maarre...als jullie iets hebben waarvan je denkt "Dat zou ik wel eens in Jetje's dag willen zien," dan kunnen jullie mij natuurlijk altijd een verzoeknummer sturen. Er kan veel maar je mag niet alles. Van Facebook weten we inmiddels wel dat er eigenlijk helemaal niets mag, maar ook grote techbedrijven als Google, waar het weblog van Jetje's dag bij draait, wil ik graag te vriend houden. Maar goed, voor veel van dit soort problemen zijn oplossingen te bedenken, dus als je een verzoekje hebt, laat het dan vooral even weten. Dan ga ik er samen met een fotograaf naar kijken.

Tot slot

Dus weet je ook een leuk onderwerp voor Jetje's dag om aandacht aan te besteden? Laat het mij weten. Mijn adressen staan aan het eind van deze post. Ik hoor graag van je.

De beëdiging van kabinet Kaag 1

Vandaag, op maandag is uw luchtfietser natuurlijk boven onze residentie, de stad met de ooievaar ,ofwel Den Haag te vinden. U weet wel, "De Haag, mauie stad achtâh de dùine". Want dan is daar de beëdiging van de nieuwe regering Kaag 1. Tijd voor een fly-over dus. Om eens van bovenaf te kijken wat er nu weer voor narigheid op de samenleving af komt. Je kunt het allemaal niet vroeg genoeg weten, tenslotte.

De luchtfietser dacht terug aan zijn eigen beëdiging. Ooit, als Rijksambtenaar. Dat is lang geleden. In 1973 om precies te zijn. Dat was natuurlijk niet bij de Koningin. maar bij één of andere hoge hotemetoot van het ministerie van verkeer en waterstaat. Want daar werkte uw luchtfietser toen. Bij het onderdeel Rijkswaterstaat. In de computers, zoals dat toen nog heette. Ergens in een sfeervol industriepand aan het haventje van Rijswijk. Het pand staat er nog steeds zag uw luchtfietser toen hij een keertje boven Rijswijk fietste. Ach, het was wel een bijzondere tijd. Een tijd van pionieren met computers met een geheugen van 8.000 byte. Een moderne telefoon kan wel 32.000.000.000 byte bevatten. Deze tijden zijn inderdaad nogal veranderd.

Het kantoor was een gezellige, knap vrijgevochten, bende, altijd in voor een geintje en flauwe grappen. Mensen die gitaar speelden op het werk, honden, katten, vogels, aquaria. Het was er allemaal. En muizen. Heel veel grijze muizen. Kennelijk vonden die katten het ook wel prima en verzaakten hun werk, maar toch was het gek als je aan het werk wilde, je toetsenbord naar je toe trok en een grijze muis weg zag schichten. Het was ook niet aan te raden je pakje brood al te open en bloot te laten liggen.

Onderdeel van die beëdiging was de uitreiking van het Rijks Ambtenarenreglement ofwel het ARAR. Dit ware 2 forse binders, waar alles wat met je werk als ambtenaar te maken had, in zou moeten staan. En dat was kennelijk veel. Al sinds 1929 verzamelde men regels waar je je aan houden moest. De kinderziektes waren er dus inmiddels wel uit. Zo kon je in 1973 al zien wat je op 12 oktober 2001 zou verdienen. Op de cent nauwkeurig uiteraard. Of in welke rang je dan zou zitten en of je dan recht had op een houten of een metalen bureau. Als je een houten bureau had, dan was je namelijk pas iemand in de ambtelijke rangen. Sterker nog, dan had je ook recht op een vloerkleed en een van rijkswege verstrekte kamerplant, met vervanging als deze ten prooi viel aan de bladluizen. Kortom, als ambtenaar had je verder weinig meer te wensen. Je leven was terdege voorbereid en ingedeeld. Zekerheid voor alles, nietwaar?

En als alles in je leven al voor de komende veertig jaar is voorbereid, dan ga je andere dingen doen. Je maakt je leven wat creatiever en interessanter. Zeker Rijkswaterstaat bood daar volop mogelijkheden voor. Iedere manager had in die tijd zijn eigen koninkrijkje. Niet "haar" koninkrijkje, want aan vrouwen deed men daar toen niet. Zo was er een groep ambtenaren, die over het bouwen van bruggen ging en een andere groep die over de aanleg van wegen ging. De wegengroep wilde de A4 aanleggen van Rijswijk naar de Beneluxtunnel en de bruggengroep wilde de Leidsche baan aanleggen, een parallelweg van de drukke A44 door Wassenaar van Den Haag naar Leiden. En hoe gaat dat dan? De A4 werd aangelegd met alle wegen. Er zaten alleen geen bruggen in. Die bruggen en viaducten lagen namelijk allemaal in de buurt van Wassenaar en Voorschoten. Losse viaducten zonder wegen er naar toe. Wel voorzien van asfalt, een middenstreep en vangrails. Midden in het weiland waar koeien dom omheen liepen te grazen. De A4 is uiteindelijk een jaar of 10/15 geleden toch nog klaar gekomen, de viaducten zijn later maar weer gesloopt. De A44 had bij nader inzien geen parallelweg meer nodig. Geweldige geldverspilling alleen omdat twee hoge pieten het vertikten om samen te werken en gewoon hun eigen gang gingen.

We werkten regelmatig samen met het Rijkscomputercentrum in Apeldoorn. Daarbij werden veel magneetbanden met gegevens uitgewisseld, waar dan een formulier in drievoud bij moest. Op een kwade dag weigerde het kopieerapparaat na de eerste kopie. Er kon helaas dit keer maar één kopie mee. Dus een geel briefje er op geplakt of de ontvanger de andere twee kopieën eventjes kon maken. Want er was haast bij. De magneetband werd keurig door een speciale koerier naar Apeldoorn gebracht. Twee dagen later was de magneetband weer terug. Ook weer per koerier, want er was nog steeds haast bij. Met het vriendelijk verzoek erbij om toch nog even snel die twee fotokopieën te maken en alles weer opnieuw op te sturen. Per koerier. Want vanwege de haast mocht het wat kosten, nietwaar?

Op dat moment kreeg uw luchtfietser een identiteitscrisis en besloot dat dit niet de wereld was waar hij de rest van zijn leven in wilde werken. Het einde van een veelbelovende carrière als beëdigd Rijksambtenaar kwam in zicht...

Boeiende tijden. Of kan het nog erger? Ja, dat kan. Ergens in de toekomst gaat uw luchtfietser daar nog wel eens het licht van zijn fietskoplamp op laten schijnen.

Jetje heeft een nieuwe tas! En daar doet ze uitgebreid verslag van.

Colofon

Jetje's dag verschijnt in principe elke werkdag. Deze publicatie wordt uitgegeven door Henriëtte Sibie samen met Team Jetje, een ondersteunend team met een wisselend aantal medewerkers.

Bijdragen

Mocht je ook eens een bijdrage aan Jetje's dag willen leveren, dan is dat altijd mogelijk. Er zijn geen kosten aan verbonden, maar er is ook geen sprake van een vergoeding. Het geeft wel een leuke exposure want het weblog wordt goed gelezen. Een verwijzing naar je eigen website of weblog is altijd toegestaan. Affiliatelinks zijn niet toegestaan.

Bij belangstelling of vragen kun je altijd contact opnemen en dan kijken we graag samen met jou wat er mogelijk is. En dat is best veel.